İzmirliEfe
New member
AHMET UYKAN – MASKESİZ SÖYLEŞİLER
İsmini Gaziantepspor’da duyurdu. Oradan geldiği Beşiktaş’ın unutulmazları ortasına girdi. 11 yıl Beşiktaş’ta sol bek oynayarak kaptanlığa kadar yükseldi. Beşiktaş’ın Avrupa kupalarında en çok forma giyen futbolcusu oldu. 2 şampiyonluk, 3 Türkiye Kupası’nı kazanan takımın ortasında yer aldı. Siyah beyazlıların tarihinde büyük bir yeri olan İbrahim Üzülmez, namı başka ‘Deli İbo’ ‘Maskesiz Söyleşi’lere konuk oldu.
“KOCAELİ KARMASI’NDA KEŞFEDİLDİM”
-Söyleşiye klasik soruyla başlayalım. Futbola ne vakit ve nasıl başladınız?
Ooo fazlaca eskilere gittin…Futbola köy ekibinde başladım. Kocaeli’de alt yapı eğitimi alacak yer yoktu. Köy kadrosunda oynarken Kocaeli Köy Hizmetleri Spor’un lideri bir gün tesadüfen bizim maçı izlemiş. Beni beğenince ekibine aldı.1 sene orada oynadım. daha sonrasında Kocaeli Karması’na seçildim. bu biçimde amatör kadrolardaki yetenekli futbolcuları Kocaeli Karması’nda toplayıp profesyonel gruplarla maç yaptırıyorlardı. Bana da 3.Lig’de oynayan Balıkesir Gönen maçı denk geldi. O maçta beni fazlaca beğendiler.1993 yılında Balıkesir Gönen’e transfer oldum. Birinci profesyonelliğim orada başladı.
“NEREYE KOYARLARSA ORADA OYNUYORDUK”
-Hangi mevkide oynuyordunuz? bir daha sol kanatta mıydınız?
Evet…Sol ayaklıydım aslına bakarsan. kimi vakit orta alanda kimi vakit sol açıkta oynatıyorlardı. O periyot mevkii seçme talihiniz yoktu. Sen burada duracaksın derlerdi. Biz de tamam derdik. Balıkesir Gönen’de 1 sene oynadıktan daha sonra Karabükspor’a transfer oldum.
“BABAMDAN ÇOK ANNEM TAKVİYE VERDİ”
-Aileniz size takviye verdi mi?
Babam futboldan anlayan ve futbola meraklı biri değildi. Bu mevzuda beni hür bıraktı. Kendi uğraşım ve çabamla futbolcu olmaya çalıştım. O süreçte en çok anam (annem) dayanak verdi. Daima yanımda oldu. Onun dualarını fazlaca hissettim. Babam ise dediğim üzere ‘futbolcu olursan olursun, şayet olmazsan meskene dönersin’ fikrindeydi.
‘SARI FIRTINA’NIN DALGALI SAÇLARI….
-İdolünüz yahut örnek aldığınız bir futbolcu var mıydı?
İzmit’te yaşadığım için birkaç kez Kocaelispor’un maçlarına gitmiştim. bu biçimdelar ‘Sarı Fırtına’ Metin (Tekin) abi de Kocaelispor’da oynuyordu. Onu beğeniyordum. Çocukluğun verdiği bilinçaltıyla Metin Hocamı örnek aldım. Bilhassa koşarken saçlarının dalgalanması hoşuma giderdi.
“KAZANDIĞIM BİRİNCİ PARAYLA ALTIN KOLYE ALDIM”
-Futboldan kazandığınız birinci parayla ne aldığınızı hatırlıyor musunuz?
Kazandığım parayı babama verdim. Hatta Balıkesir Gönen, bir ölçü para ve çek vermişti. O parayı direkt babama götürmüştüm. Bir de kendime altın kolye ve bileklik almıştım. (Gülerek). 18-19 yaşlarındaydım. bu biçimdelar modaydı. Geri kalan parayı da meskenin muhtaçlıklarını karşılaması için babama vermiştim.
‘BU ZİRVE AŞILACAK İBRAHİM’
-gayet hızlı, atletik ve enerjik bir yapınız vardı. Bunun sırrı nedir?
Bizim köyümüz (Arslanbey) Kartepe’nin eteklerindedir. Çocukluğumda oralarda epeyce yürüyüşler, koşular yaptım. Tarlamız da vardı. Birçok vakit bayır üst koşardım. Dün üzere hatırlıyorum… Nefes nefese kalırdım fakat bir an evvel ‘Bu yolun bitmesi gerekiyor’ diyerek kendimi de zorluyordum. O periyotlardaki bu tempom bana futbolculuk mesleğimde güç olarak geri döndü. Bu gücümü daha epeyce buna bağlıyorum. Hem tarlada çalışıp hem o engebeli yolları kat etmek beni fizikî manada geliştirdi.
“KÖYÜN BÜTÜN NİMETLERİNDEN FAYDALANDIM”
-Doğal beslenme de vardı alışılmış…
Doğal ki…Köyde tarlamız, bahçemiz, kendi hayvanlarımız vardı. Yediğimiz, içtiğimiz her şey doğaldı. Yumurtayı bile kümesimizden alıp yerdik. Eti, sütü, tereyağı, balı, kaymağı bir daha kendi hayvanlarımızdan tüketirdik. Beslenme konusunda anamdan Allah razı olsun. Bizdeki emeği büyüktür. Onun da hakkını vermem gerekiyor.
‘MOHTİ LAZLARI’NI BİLİR MİSİN?’
-Bu ortada sizi herkes İzmitli biliyor. Aslen nerelisiniz?
Biz aslen Artvin Hopa’lıyız. Dördüncü-beşinci jenerasyon Kocaeliliyiz. Kocaeli’nde doğup büyüdüm. Mohti Lazları’nı bilir misin bilmiyorum. Lazca konuşmayı bilen Lazlar vardır. Karadeniz’de bilhassa de Arhavin, Hopa üzere yerlerde bu lisanı konuşurlar. Kökümüz oradan geliyor.
“ABİM ÜZERE DÜZGÜN BEŞİKTAŞLIYDIM”
-Karabükspor’dan daha sonra Gaziantepspor’a transfer oldunuz ve isminizden orada kelam ettirmeye başladınız. Beşiktaş ile yollarınız nasıl kesişti?
Sağ olsun Gaziantespor Lideri Celal Doğan, beni Karabükspor’dan transfer etti. Orada 1.5 dönem oynadım ve âlâ bir performans gösterdim. O devir Gaziantep’te benimle bir arada Erhan Tanınmış, Erhan Albayrak, Hakan Bayraktar üzere kıymetli oyuncular da vardı. Beşiktaş’ın haricinde Fenerbahçe ve Trabzonspor da benimle ilgileniyordu. Fakat ben ağabeyimden dolayı yeterli bir Beşiktaşlıydım. Çocukluğumun ekibi beni istiyor diye fazlaca duygulanmıştım. Nihayetinde Beşiktaş’a imza atarak hayalime kavuştum.
“BİR ORTA GAZİANTEP’E GERİ DÖNMEYİ DÜŞÜNDÜM”
-Beşiktaş’taki birinci günlerinizde zorlandınız mı?
Çok zorlandım…İstanbul’a ve topluluğa yabancıydım. Birinci 2-3 ay güç bir müddetç yaşadım ki Gaziantepspor’a geri dönmeyi bile düşündüm. Antep’i ve oradaki ortamı özlüyordum. Bu durum Beşiktaş formasıyla birinci maça çıktığım Levski Sofya müsabakasına kadar sürdü. Pascal Nouma’ya da gol attırdığım o maçta İnönü Stadı’ndaki dayanılmaz atmosferi görür görmez, ’Bu toplulukta uzun yıllar kalacağım’ diyerek kendi içimde yemin ettim. Allah’a şükür Beşiktaş’a 11 sene emek verdim.
“BEŞİKTAŞ’A GÖNÜLDEN BAĞLIYDIM”
-Beşiktaş’ta aralıksız 11 yıl forma giyip kaptanlık yaptınız. Birfazlaca kupa ve muvaffakiyet kazandınız. Bunu neye borçlusunuz?
Beşiktaş’ı ve işimi hayli sevmem; Beşiktaş’a gönülden bağlı olmam bunda tesirli oldu. Benim Beşiktaş’ta iki amacım vardı: Birincisi daima ve istikrarlı oyuncular ortasında yer almak. Beşiktaş’ın bana verdiği maddi imkanların karşılığında elimden geldiğince saha içerisinde azamî katkı sağlamak. Bunu kendime unsur edinmiştim. Sakatlılar dışında oynamamazlık yapmadım. 11 sene dolu dolu maçlar oynadım. İkinci gayemde futbolu Beşiktaş’ta bırakmaktı. Şükürler olsun bunları başardım. Tahminen ikinci gayem zahmetli bir biçimde gerçekleştirdim ancak hayatta birtakım şeylerin önüne geçemiyorsunuz. İnşallah ilerleyen periyotlarda yeniden bu topluluğun ortasında vazifeler almak istiyorum.
“100.YIL TAKIMININ EKMEĞİNİ YİYEMEDİK”
-Tarihe geçen 100.yıl takımında siz de vardınız. Bu takımın gibisi tekrar gelir mi?
O takımın şöyleki bir özelliği vardı; 100.yıl takımı alana çıktığı vakit bu maçı nasıl olsa alırız özgüvenine sahipti. Geriye düşsek bile maçı kazanacağımızı biliyorduk. Ekipte o denli bir atmosfer, arkadaşlık ve kalite vardı. Lucescu ile hayli değerli işler yaptığımızı düşünüyorum. O takım dağılmamalıydı. 2-3 sene daha o takımın ekmeğini yiyebilirdik. Daha fazla şampiyonluklar yaşamalıydık. Lakin niçinse olmadı. Biz yalnızca saha içine odaklanmıştık. Neler yaşandığını bilmiyoruz. Lakin tekrar o denli bir takımın geleceğini sanmıyorum.
“MENAJERLERE BEŞİKTAŞ’TAN PARA KAZANDIRMADIM”
-Futbolculuk mesleğinizde menajeriniz yoktu. Bunun niçini nedir?
Yani ne bileyim…Sonuçta Beşiktaş’ı seviyorum. O işleri fazlaca da becerebilen bir insan değilim. Menajeri olup ta transfer görüşmesine giren futbolcuları suçlamıyorum. Onlara hürmet duyuyorum. Fakat köyden çıkıp epey sevdiğim Beşiktaş’a gelmişim, o ekibin kaptanlığını yapıyorum. Transfer görüşmesine bir menajerle gitmekten fazla kendim bu işi çözebileceğime inanıyordum. Onun için benim sırtımdan hiç bir menajer Beşiktaş’tan para kazanmadı. aslına bakarsanız uzun pazarlıklar da yapmadım. Kaptan olduğum için yönetici abilerimizle oturup sohbet ediyorduk. Ne yapıyorsun, ne ediyorsun? Tatile nereye gidiyorsun derken 5 dakikada imzayı atıyorduk. O denli bir gönül bağımız vardı. Artık olay biraz farklı tabi. Profesyonellik ve maddiyat daha ön planda. Bu yüzden birtakım şeylerin zevkinin de kaçtığını düşünüyorum. Lakin şunu söyleyeyim; 11 sene boyunca Beşiktaş’a hem maddi birebir vakitte manevi olarak problem yaşatmadığıma inanıyorum.
“AHH O ORTALAR YOK MU!”
-Size bakılırsa futbolcu İbrahim Üzülmez’ in artıları ve eksileri nelerdir?
Futbolcu İbrahim Üzülmez, daha erken ortayı yapabilseydi epeyce daha düzgün yerlere gelebilirdi.(Gülüyor). Son devirde fevkalade ortalar yaptım. Birinci vakit içinder bunun eksikliği vardı. Saha içerisinde mücadeleci olmam artılarımdandı. İkili çabayı kaybetmek bana rahatsızlık verirdi. Tabirin son damlasına kadar savaşırdım. Beni en çok memnun eden de bu. elbette yanılgılarımız da vardı. Lakin hazırlık maçında bile Beşiktaş formasını gerektiği kadar terlettiğimi düşünüyorum. Bu topluluk nasıl beni ‘Deli İbo’ olarak benimsediyse, bana o lakabı takan taraftara en güzelini vermek için uğraş ettim.
“ROBERTO CARLOS BİLE KAVİSLİ ORTA YAPAMAZ”
-Futbolculuk mesleğinizde birfazlaca kıymetli teknik adamla çalıştınız. Onların ortasında size orta yapma konusunda özel bir çalışmaya tabi tutan olmadı mı?
Dediğim üzere son periyotta âlâ ortalar yaptım fakat bu biçimdeda Bobo golleri atmamıştı. Lakin kimi oyuncular olarak yani geriden süratli gelen oyuncular kavisli orta yapamaz. Gidin bakın araştırın Fenerbahçe’ye gelen Roberto Carlos da kavisli orta yapamaz. Benim de o denli bir imal vardı. Çabuk ve sprinter oyuncuyduk. örneğin Marcus Münch dayanılmaz orta yapardı. Niçin yapardı? Ayağı temizdi. Narin ve sade bir oyuncuydu. Biz sert, agresif ve süratli olduğumuz için kimi vakit o ayarlamayı yapamıyorduk. Son dönemimde bunu gerçekleştirdim. Onu da yine belirteyim yani… Herkes dört dörtlük değil tabi. Bizde o eksiklik vardı ancak birfazlaca oyuncuda da bizdeki artılar yoktu. esasen o artılara sahip olmasanız kimse sizi 11 sene Beşiktaş’ta oynatmaz.
“BEN DE OLSAM ‘BU MECNUN ÇOCUK’ DERDİM”
-Taraftarlar tribünlerde birinci kere ‘Deli İbrahim’ formunda tezahürat yaptığını duyar duymaz neler hissettiniz? Bu lakaptan rahatsız oldunuz mu?
Yok ya…Niye rahatsız olalım. Bir tane uzun saçlı çocuk gelmiş Antep’ten…Orta alanda bir oraya bir buraya koşuyor. Saçları da uzun olduğu için bir sağa bir sola gidiyor. Gayret ediyor, canla başla oynuyor. Kafayı da eğmiş aşağıya…Oradan buradan top kazanıyor. Ben de derdim ki ‘Kim la bu mecnun çocuk?’ (Gülüyor). Olağan yani…Bunu yadırgayacak halimiz yok. Bir de İnönü Stadı’ndaki taraftarla arkadaş, ahbap üzere olmuştuk. senelerca beni sol tarafta gördüler. Ben de onları görüyordum orada. Diyaloglarımız fevkaladeydi. Beşiktaş’ta 11 yıl sol tarafta oynamak kolay değil. O yüzden taraftarların bana ‘Deli İbo’ lakabını vererek beni benimsediklerini düşünüyorum. Allah razı olsun onlardan. Ben daima diyorum; yeni stat âlâ hoş fakat İnönü Stadı’nın o atmosferini özlüyorum. O sol kanatta adeta taraftarlarımızla bütünleşmiştim.
“KAPTANDIM LAKİN KADRONUN ÜZERİNDE DEĞİLDİM”
-Kaptan olarak kırmızı çizgileriniz nelerdi?
O denli kırmızı çizgilerim yoktu. Yalnızca hocalarımızın verdiği direktifleri yerine getirmeye çalışıyordum. Ekip kaptanı grubun üzerinde biri değildir. Bir ağabeydir sonuçta. Kaptanın, ekip ortasındaki arkadaşlarının sevgisini ve hürmetini kazanması lazım. Fakat bunu yanlış yerlere çevirmemeli. Ben yaşça büyük olduğum için hocalarımıza takviye vermeye çalıştım. Kaptan olarak disipline ehemmiyet verirdim. Artık de hoca olarak disiplini önemsiyorum.
“İBRAHİM TORAMAN KONUSU ARTIK KAPANMALI”
-Tatsız olaylar yaşadığınız İbrahim Toraman ile futbolu bıraktıktan daha sonra hiçbir ortaya geldiniz mi?
Hayır karşılaşmadım. Keşke yaşanmasaydı. Daima diyorum; geçmiş bitmiştir. Allah her insanın yolun açık etsin. Nihayetinde Beşiktaş’ın menfaatleri için emek verdik, çaba ettik. Keşke olmasaydı lakin bunları tekrar konuşmanın kimseye yararı yok. Bundan daha sonraki yaşantıda Allah her insanın kalbine göre versin.
“KARABÜKSPOR MU BARCELONA MI?”
-Jübile yapma imkânınız olsa Beşiktaş’ın hangi grupla müsabakasını isterdiniz?
Ooo fazlaca güç bir soru…Burada duygusal bir karşılık verirsem bende büyük emeği olan Karabükspor derim. Beşerler çabucak Barcelona yahut Real Madrid kederi ancak işçilerin kenti Karabük’ün bana epey şeyler kattı. Öbür taraftan Şifo (Mehmet Özdilek) Hocam, jübilesini Milan’a karşı yapmıştı. O maçta ben de oynamıştım. Ama bana Avrupa’dan hangi kadrosu tercih ederdin diye sorsanız Barcelona’yı isterdim.
“EN AZ İKİ SENE DAHA OYNAYABİLİRDİM”
-Beşiktaş’a ayrıldıktan daha sonra transfer teklifi aldınız mı?
Aldım…37 yaşındaydım. Çok düşündüm taşındım. Futbolu Beşiktaş’ın kaptanı olarak bırakmak mı yoksa bir yere gidip oynamak mı diye. Tahminen 2-3 sene daha oynama gücüm vardı lakin Beşiktaş’ta futbolu bırakma gayem daha ağır bastı. Yeterli ki bu biçimde bir karar almışım.
“BABACAN DEL BOSQUE”
-Çalıştığınız teknik adamlar içinde sizde olumlu ve olumsuz manada iz bırakan hocalar kimlerdi?
Yalnızca bir hocayı ön plana çıkarmam gerçek olmaz. Biroldukca pahalı hocayla çalıştım. Del Bosque’nden, Scala’dan tutun da Ertuğrul (Sağlam) Hoca, Tigana, Mustafa Denizli’ye kadar kıymetli teknik adamlar vardı. Bizi 100.yılda şampiyon yapan Lucescu’yu da unutmamak gerek. Biri taktik, biri sevk ve yönetim öbür biri de Del Bosque üzere babacan rolüyle öne çıkıyordu. Hepsinden bir şeyler öğrendik. Bunları yeni mesleğimizde oyunculara anlatmaya çalışıyorum.
“SCHUSTER İLE DURUMU YÖNETİM ETTİK!”
-Yıldızınızın barışmadığı hoca oldu mu pekala?
Bir periyot Schuster ile oldu açıkçası. Sonuçta Alman disiplini içerisinde olan bir teknik adamdı. Onu kötülemekten fazla bütün hocalarla hiç bir düşünce yaşamadığımı söyleyebilirim. Zira çalışkan bir oyuncuydum. O da beni öbür hocalar üzere daima oynattı.
“NEYİN KRİTERİ? ARTIK ALTYAPI HOCALARI GÖZDE”
-Konuyu teknik hocalardan açmışken size göre Harika Lig’de teknik yönetici olmanın kriterleri neler?
Rastgele bir kriteri yok. Neyin kriteri? Sonuçta herkes bir biçimde teknik yönetici oluyor. Futbolu yeni bırakan da alt yapının hocaları da teknik yöneticilik yapıyor. Artık liderler maddi önden olaya baktıkları için direk altyapı hocalarına bakılırsav veriyorlar. Beşiktaş’ta Başkan (Karaveli), Kasımpaşa’da Sami (Uğurlu) hocalarımız var. Onlarla yola devam edebiliyorlar. Son periyotta hocalık manasında özel bir kriter aramaya da gerek yok. Tahminen 3-4 sene öncesine kadar hocalarla ilgili bir arz-talep oluyordu lakin yakın vakitte bu durum ortadan kalktı. Liderler direkt altyapı hocalarını grubun başına getirebiliyorlar. Ben o hocaları asla küçümsemiyorum. İçlerinde epeyce pahalı isimler var.
“DERBİNİN İSMİ BİLE YETİYORDU”
-Fenerbahçe mi yoksa Galatasaray derbileri mi sizin için daha fazlaca motive ediyordu?
Rakip ayırt etmeksizin derbi söylemiş olduğiniz vakit ister istemez sizi motive ediyordu aslına bakarsanız. Gerçekten derbiler her oyuncu için bu biçimdedir. Maçtan 48 saat evvel kendinizi kampa alıyorsunuz. O maçta uygun oynamak, ön plana çıkmak kıymetliydi. Benim derbilerde düzgün maçlarım var. örneğin Galatasaray’a sağ ayakla attığım bir gol vardı. Her derbi maçı benim için özeldi.
“ABDULLAH ERCAN EN İYİLERİNDENDİ”
-Sizce Türk futbolunun gelmiş geçmiş en âlâ yerli sol beki kim?
İbrahim Üzülmez…(Gülüyor) Bendilk evvel Abdullah Ercan, Hakan Ünsal, Ergün Penbe vardı. Bunlar değerli oyunculardı. En uygunu bendim diyerek espri yaptım natürel. Belli bir yaşa geldik artık. En yeterli oyuncu bendim demekten çok ben profesyonel ve uğraşlı bir futbolcuydum. Lakin sol bek olarak geriye dönüp baktığımız vakit Abdullah Ercan’ın sol ayağı tesirliydi. Ergün Penbe’nin kemik üzere yapısı vardı. Hakan Ünsal da yeterliydi. Bizim nesilde fazlaca yetenekli sol bekler vardı. Kendimi bunlardan biri olarak görüyorum.
“ATİBA HEYKELİ HAK EDİYOR AMA…”
-Fenerbahçeli taraftarlar Alex’in heykelini dikti. Size göre Beşiktaş’ta heykeli hangi isim hak ediyor?
Beşiktaş’ın sayısız efsaneleri var. Bir orta ‘Atiba’nın heykeli dikilmeli’ dedim. Atiba, gerek futbolculuğunu gerekse iş ahlakını beğendiğim bir oyuncu. Fakat bir futbolcunun da heykelinin dikilmesi ne kadar hakikat onu tartışmak gerek. Lakin Beşiktaş’ın mazisine baktığımızda Süleyman Seba’nın bu topluluğa kıymetli bedeller kattığını da biliyoruz. Futbolcu olarak bendilk evvel Metin-Ali-Feyyaz, İstek Çalımbay, Samet Aybaba, Sergen Yalçın üzere efsaneler vardı. Fakat cımbızlayıp hangi futbolcunun heykelini dikmek gerekiyor sorusunun yanıtını vermek kolay değil.
“İLK SIRAYA HAGİ’Yİ KOYARIM”
-Türkiye’ye gelen en güzel 3 yabancı oyuncu kim?
Çok düşünmeden söylemem gerekirse Hagi’yi ön plana çıkarabilirim. Bizden Guti ve Quaresma’yı da sayabilirim. bir daha benim dönemimde 100.yılda Zago-Ronaldo-Guinti üçlüsü vardı. Daha önce Amakochi’yi söyleyebilirim. Fenerbahçe’ye Alex geldi. Onu da unutmamak gerek. özetlemek gerekirsesı birinci 3’e Hagi, Alex ve Guti-Quaresma ikilisinden birini koyarım.
“LJAJİC, ALDIĞI PARADAN UTANMALI”
-Teknik adam olsanız kadronuzda Adem Ljajic mi yoksa Miralem Pjanic’i mi tercih ederdiniz?
Açıkçası bu iki oyuncunun Beşiktaş’taki performansı şu ana kadar beni tatmin etmedi. esasen Ljajic’in durumu ortada. Bir oyuncu kendisine nasıl bu kadar ihanet eder anlamış değilim. Onun için bu şekil oyuncularla kontrat yaparken biraz daha ince eleyip sık dokumak gerekiyor. Sanırım Ljajic’in Beşiktaş’taki üç yahut dördüncü yılı. Üç senede sen 3 maç bile oynamadın hoş kardeşim benim. Mübarek…Sen buradan para alıyorsun. İnsan aldığı paranın karşılığından utanır.
“TOPU SAĞ SOLA VERMEKLE 90 DAKİKA BİTMEZ PJANİC!”
-Pjanic için yorumunuz nedir pekala?
Pjanic’in de saha ortasında daha fazla sorumluluk alması lazım. Başkan özelliklerini ortaya koymalı. Bu oynadığı oyun kâfi değil. Sen Barcelona’dan gelmişsin. Vida’dan yahut Necip’ten topu alıp ta bir sağa bir sola pas vermekle 90 dakika bitmez. Bugün Pjanic ne kadar şut attı, ne kadar asist yaptı,ne kadar orta pası attı, ne kadar gol attı gördünüz mü dememiz lazım. Yoksa onun üzere oynayabilecek grupta biroldukça oyuncu var.
“İRFAN CAN’IN GÜÇLENMESİ LAZIM”
-Gençlerbirliği’nden eski öğrenciniz İrfan Can’ın Fenerbahçe’deki performansı birden fazla vakit tartışılıyor. Kanatta oynatılması hakikat mu?
Öncelikle İrfan Can’ın daha fazla mühlet alması lazım. Onu kanatta da oynatabilirsiniz. 4-2-3-1’in önünde oynatırsın. Yetenekli bir oyuncu. Fakat Fenerbahçe’de kimi oyuncular bedenen ve ruhen saha ortasında olmadıklarını görüyoruz. sebebini bilmiyorum. Ben onlarda çaba nazaranmiyorum. Siz yeteneklisiniz ancak uğraş etmiyorsunuz. Bu kere eleştiriliyorsunuz. Yalnızca yetenekle bu işler olmaz. Ne yetenekli oyuncular geldi geçti. Uğraş olmayınca hepsi kayboldu gitti. Bunun için İrfan Can’ın fizik olarak kendini daha üste taşıması lazım. Sakatlık onu etkiledi. Mesut Özil de birebir durumda. Problemler yaşıyor.
“HERKES KENDİ CEBİNİ DÜŞÜNÜYOR”
-Türk futbolunun en büyük sorunu nedir?
Bence yabancıları epeyce ön plana çıkarıyoruz. Hiç kimse Türk futbolunu ileriye taşımak için gayret vermiyor. Herkes yolunda aşık. Herkes kendi cebine bakıyor. Türk futbolunun gelişmesi için evvel dürüst olmalıyız. Toplulukları ön plana çıkarmak gerekiyor. Onları yaşatmak lazım. Kulüpler gerçek yönetilmeli. Bir de VAR sisteminin gelmesiyle hakemlerin daha az kusur yapacağını düşünürken tam karşıtı oldu. Hakem müessesinin tekrar gözden geçirilmesi koşul. Aksi biçimde Türk futbolu geriye masraf. Taraftarlar artık statlardan uzaklaşmaya başladı. Bu gidişatı değiştirmezsek yarın statlarda taraftar bakılırsameyiz.
“GUTİ’NİN PASLARI, SERGEN’İN KLASI”
-yine geçmişe dönelim. Saha ortasında en güzel anlaştığınız oyuncu kimdi?
Guti (Hernandez) diyebilirim. Zeki ve yetenekli bir oyuncuydu. Onunla 3-4 sene daha oynayabilseydim daha fazla asist yapardım. Benim en büyük özelliğim geriden sprinter atarak rakibin birinci bölgesine inmekti. Deparı atıp oraya indiğiniz vakit Guti, sizi rahatlıkla topla buluşturabiliyordu. birlikte oynadığım üst seviye oyuncu ise Sergen Yalçın’dı. Onun yeri diğer.
“RİBERY, BENİ ÇOK UĞRAŞTIRDI”
-Rakip olarak çekindiğiniz yahut size aksi gelen biri var mıydı?
Galatasaray’da oynadığı devir Franck Ribery ile baş etmek zordu. Tıpkı biçimde Manchester United maçında (Antonio) Valencia ve Portolu Hulk karşısında zorlanmıştım. Bu oyuncular beni fazlaca uğraştırmışlardı.
“O MAÇLARLA EFSANE OLDUM”
-Unutamadığınız maç yahut gol var mı?
Chelsea ve Barcelona maçları benim için özeldi. Londra’daki Chelsea maçında 60 dakika 10 kişi gayret etmemize karşın onları yenmeyi başarmıştık. Geremi ve Damien Duff üzere oyuncuları etkisiz hale getirmiştim. Barcelona maçında da karşımda Simao (Sabrosa) vardı. O bir şey yapamayınca bu defa Overmas’ı benim kanada almışlardı. Bu iki Avrupa maçıyla bir arada Galatasaray’a sağ ayağımla gol attığım müsabakada da uygun oynamıştım. Fink’e ve Uğur İnceman’a asistler yaptığım Fenerbahçe derbisini de unutmamak lazım. Bu maçlar kendimle gurur duyabileceğim, beni Beşiktaş efsanesi yapan maçlar diyebilirim.
“ALAVERE DALEVERE NEDİR BİLMEM”
-Gelecek ile ilgili planlarınız ve beklentileriniz nedir?
Teknik adamlığım doruğunu yapmak istiyorum. Bunu da yapacağıma inanıyorum. Ben kendimi daima geliştirmeye çalışıyorum. Maçları yakından takip ediyorum. Grubum gerekli tahlilleri yapıyor. Geçmişte teknik adam olarak şampiyonluklarım, Harika Lig’de başarılı olduğum dönemlerim var. Kimsenin hakkını yemiyorum. Kulüpleri ön plana çıkarıyorum. Hiç kimse İbrahim Üzülmez, alavere dalavere yollardan geçer diyemez. Futbolda ben tertemizim. Aldığımın karşılığını vermeye çalışırım. Tesiste yatıp tesiste kalkarım. Muvaffakiyet için tüm çabamı gösteririm. Ben bu biçimde bir teknik adamım. İnşallah ben bu işin tepesini yapacağım. Vakit her şeyin ilacıdır.
KİMLİK KARTI
İsmi soyadı: İbrahim Üzülmez
Doğum tarihi: 10 Mart 1974 (47 yaşında)
Doğum yeri: Kocaeli, Arslanbey Köyü
Lakabı: ‘Deli İbo’
Mevkii: Sol bek, sol kanat
Altyapı: Kocaeli Köy Hizmetleri
Profesyonel mesleği: 1993-1995 Balıkesir Gönenspor, 1995-1999 Kardemir Karabükspor, 1995-1996 Körfez İskenderunspor (Kiralık), 1997-1998 Amasyaspor (Kiralık), 1999-2000 Gaziantepspor, 2000-2011 Beşiktaş (285 maç-7 gol).
Ulusal kadro mesleği: 37 kere A Ulusal
Teknik Yöneticilik Mesleği: 2013 Çaykur Rizespor (Yardımcı Antrenör), 2015 Elazığspor, 2016 Gençlerbirliği, 2106-2017 Gaziantepspor, 2017-2018 Çaykur Rizespor, 2019 Gençlerbirliği, 2019-2020 Bursaspor, 2020 Ankaragücü.
Muvaffakiyetleri
Beşiktaş: 2002-2003 ve 2008-2009: Muhteşem Lig şampiyonluğu, 2002-2003: UEFA Kupası çeyrek final, 2005-2006, 2006-2007 ve 2008-2009: Türkiye Kupası 2006: Türkiye Üstün Kupası.
A Ulusal Futbol Ekibi: 2003: FIFA Konfederasyonlar Kupası üçüncülüğü
Kişisel
– Beşiktaş’ın Avrupa kupalarında en hayli forma giyen futbolcusu: (56 maç)
– Beşiktaş’ın 1959’dan bu yana resmi maçlarda en çok oynayan 8. futbolcusu (396 maç)
-Teknik yönetici olarak 2016-2017 döneminde Çaykur Rizespor’u Muhteşem Lig’e taşıdı.
İsmini Gaziantepspor’da duyurdu. Oradan geldiği Beşiktaş’ın unutulmazları ortasına girdi. 11 yıl Beşiktaş’ta sol bek oynayarak kaptanlığa kadar yükseldi. Beşiktaş’ın Avrupa kupalarında en çok forma giyen futbolcusu oldu. 2 şampiyonluk, 3 Türkiye Kupası’nı kazanan takımın ortasında yer aldı. Siyah beyazlıların tarihinde büyük bir yeri olan İbrahim Üzülmez, namı başka ‘Deli İbo’ ‘Maskesiz Söyleşi’lere konuk oldu.
“KOCAELİ KARMASI’NDA KEŞFEDİLDİM”
-Söyleşiye klasik soruyla başlayalım. Futbola ne vakit ve nasıl başladınız?
Ooo fazlaca eskilere gittin…Futbola köy ekibinde başladım. Kocaeli’de alt yapı eğitimi alacak yer yoktu. Köy kadrosunda oynarken Kocaeli Köy Hizmetleri Spor’un lideri bir gün tesadüfen bizim maçı izlemiş. Beni beğenince ekibine aldı.1 sene orada oynadım. daha sonrasında Kocaeli Karması’na seçildim. bu biçimde amatör kadrolardaki yetenekli futbolcuları Kocaeli Karması’nda toplayıp profesyonel gruplarla maç yaptırıyorlardı. Bana da 3.Lig’de oynayan Balıkesir Gönen maçı denk geldi. O maçta beni fazlaca beğendiler.1993 yılında Balıkesir Gönen’e transfer oldum. Birinci profesyonelliğim orada başladı.
“NEREYE KOYARLARSA ORADA OYNUYORDUK”
-Hangi mevkide oynuyordunuz? bir daha sol kanatta mıydınız?
Evet…Sol ayaklıydım aslına bakarsan. kimi vakit orta alanda kimi vakit sol açıkta oynatıyorlardı. O periyot mevkii seçme talihiniz yoktu. Sen burada duracaksın derlerdi. Biz de tamam derdik. Balıkesir Gönen’de 1 sene oynadıktan daha sonra Karabükspor’a transfer oldum.
“BABAMDAN ÇOK ANNEM TAKVİYE VERDİ”
-Aileniz size takviye verdi mi?
Babam futboldan anlayan ve futbola meraklı biri değildi. Bu mevzuda beni hür bıraktı. Kendi uğraşım ve çabamla futbolcu olmaya çalıştım. O süreçte en çok anam (annem) dayanak verdi. Daima yanımda oldu. Onun dualarını fazlaca hissettim. Babam ise dediğim üzere ‘futbolcu olursan olursun, şayet olmazsan meskene dönersin’ fikrindeydi.
‘SARI FIRTINA’NIN DALGALI SAÇLARI….
-İdolünüz yahut örnek aldığınız bir futbolcu var mıydı?
İzmit’te yaşadığım için birkaç kez Kocaelispor’un maçlarına gitmiştim. bu biçimdelar ‘Sarı Fırtına’ Metin (Tekin) abi de Kocaelispor’da oynuyordu. Onu beğeniyordum. Çocukluğun verdiği bilinçaltıyla Metin Hocamı örnek aldım. Bilhassa koşarken saçlarının dalgalanması hoşuma giderdi.
“KAZANDIĞIM BİRİNCİ PARAYLA ALTIN KOLYE ALDIM”
-Futboldan kazandığınız birinci parayla ne aldığınızı hatırlıyor musunuz?
Kazandığım parayı babama verdim. Hatta Balıkesir Gönen, bir ölçü para ve çek vermişti. O parayı direkt babama götürmüştüm. Bir de kendime altın kolye ve bileklik almıştım. (Gülerek). 18-19 yaşlarındaydım. bu biçimdelar modaydı. Geri kalan parayı da meskenin muhtaçlıklarını karşılaması için babama vermiştim.
‘BU ZİRVE AŞILACAK İBRAHİM’
-gayet hızlı, atletik ve enerjik bir yapınız vardı. Bunun sırrı nedir?
Bizim köyümüz (Arslanbey) Kartepe’nin eteklerindedir. Çocukluğumda oralarda epeyce yürüyüşler, koşular yaptım. Tarlamız da vardı. Birçok vakit bayır üst koşardım. Dün üzere hatırlıyorum… Nefes nefese kalırdım fakat bir an evvel ‘Bu yolun bitmesi gerekiyor’ diyerek kendimi de zorluyordum. O periyotlardaki bu tempom bana futbolculuk mesleğimde güç olarak geri döndü. Bu gücümü daha epeyce buna bağlıyorum. Hem tarlada çalışıp hem o engebeli yolları kat etmek beni fizikî manada geliştirdi.
“KÖYÜN BÜTÜN NİMETLERİNDEN FAYDALANDIM”
-Doğal beslenme de vardı alışılmış…
Doğal ki…Köyde tarlamız, bahçemiz, kendi hayvanlarımız vardı. Yediğimiz, içtiğimiz her şey doğaldı. Yumurtayı bile kümesimizden alıp yerdik. Eti, sütü, tereyağı, balı, kaymağı bir daha kendi hayvanlarımızdan tüketirdik. Beslenme konusunda anamdan Allah razı olsun. Bizdeki emeği büyüktür. Onun da hakkını vermem gerekiyor.
‘MOHTİ LAZLARI’NI BİLİR MİSİN?’
-Bu ortada sizi herkes İzmitli biliyor. Aslen nerelisiniz?
Biz aslen Artvin Hopa’lıyız. Dördüncü-beşinci jenerasyon Kocaeliliyiz. Kocaeli’nde doğup büyüdüm. Mohti Lazları’nı bilir misin bilmiyorum. Lazca konuşmayı bilen Lazlar vardır. Karadeniz’de bilhassa de Arhavin, Hopa üzere yerlerde bu lisanı konuşurlar. Kökümüz oradan geliyor.
“ABİM ÜZERE DÜZGÜN BEŞİKTAŞLIYDIM”
-Karabükspor’dan daha sonra Gaziantepspor’a transfer oldunuz ve isminizden orada kelam ettirmeye başladınız. Beşiktaş ile yollarınız nasıl kesişti?
Sağ olsun Gaziantespor Lideri Celal Doğan, beni Karabükspor’dan transfer etti. Orada 1.5 dönem oynadım ve âlâ bir performans gösterdim. O devir Gaziantep’te benimle bir arada Erhan Tanınmış, Erhan Albayrak, Hakan Bayraktar üzere kıymetli oyuncular da vardı. Beşiktaş’ın haricinde Fenerbahçe ve Trabzonspor da benimle ilgileniyordu. Fakat ben ağabeyimden dolayı yeterli bir Beşiktaşlıydım. Çocukluğumun ekibi beni istiyor diye fazlaca duygulanmıştım. Nihayetinde Beşiktaş’a imza atarak hayalime kavuştum.
“BİR ORTA GAZİANTEP’E GERİ DÖNMEYİ DÜŞÜNDÜM”
-Beşiktaş’taki birinci günlerinizde zorlandınız mı?
Çok zorlandım…İstanbul’a ve topluluğa yabancıydım. Birinci 2-3 ay güç bir müddetç yaşadım ki Gaziantepspor’a geri dönmeyi bile düşündüm. Antep’i ve oradaki ortamı özlüyordum. Bu durum Beşiktaş formasıyla birinci maça çıktığım Levski Sofya müsabakasına kadar sürdü. Pascal Nouma’ya da gol attırdığım o maçta İnönü Stadı’ndaki dayanılmaz atmosferi görür görmez, ’Bu toplulukta uzun yıllar kalacağım’ diyerek kendi içimde yemin ettim. Allah’a şükür Beşiktaş’a 11 sene emek verdim.
“BEŞİKTAŞ’A GÖNÜLDEN BAĞLIYDIM”
-Beşiktaş’ta aralıksız 11 yıl forma giyip kaptanlık yaptınız. Birfazlaca kupa ve muvaffakiyet kazandınız. Bunu neye borçlusunuz?
Beşiktaş’ı ve işimi hayli sevmem; Beşiktaş’a gönülden bağlı olmam bunda tesirli oldu. Benim Beşiktaş’ta iki amacım vardı: Birincisi daima ve istikrarlı oyuncular ortasında yer almak. Beşiktaş’ın bana verdiği maddi imkanların karşılığında elimden geldiğince saha içerisinde azamî katkı sağlamak. Bunu kendime unsur edinmiştim. Sakatlılar dışında oynamamazlık yapmadım. 11 sene dolu dolu maçlar oynadım. İkinci gayemde futbolu Beşiktaş’ta bırakmaktı. Şükürler olsun bunları başardım. Tahminen ikinci gayem zahmetli bir biçimde gerçekleştirdim ancak hayatta birtakım şeylerin önüne geçemiyorsunuz. İnşallah ilerleyen periyotlarda yeniden bu topluluğun ortasında vazifeler almak istiyorum.
“100.YIL TAKIMININ EKMEĞİNİ YİYEMEDİK”
-Tarihe geçen 100.yıl takımında siz de vardınız. Bu takımın gibisi tekrar gelir mi?
O takımın şöyleki bir özelliği vardı; 100.yıl takımı alana çıktığı vakit bu maçı nasıl olsa alırız özgüvenine sahipti. Geriye düşsek bile maçı kazanacağımızı biliyorduk. Ekipte o denli bir atmosfer, arkadaşlık ve kalite vardı. Lucescu ile hayli değerli işler yaptığımızı düşünüyorum. O takım dağılmamalıydı. 2-3 sene daha o takımın ekmeğini yiyebilirdik. Daha fazla şampiyonluklar yaşamalıydık. Lakin niçinse olmadı. Biz yalnızca saha içine odaklanmıştık. Neler yaşandığını bilmiyoruz. Lakin tekrar o denli bir takımın geleceğini sanmıyorum.
“MENAJERLERE BEŞİKTAŞ’TAN PARA KAZANDIRMADIM”
-Futbolculuk mesleğinizde menajeriniz yoktu. Bunun niçini nedir?
Yani ne bileyim…Sonuçta Beşiktaş’ı seviyorum. O işleri fazlaca da becerebilen bir insan değilim. Menajeri olup ta transfer görüşmesine giren futbolcuları suçlamıyorum. Onlara hürmet duyuyorum. Fakat köyden çıkıp epey sevdiğim Beşiktaş’a gelmişim, o ekibin kaptanlığını yapıyorum. Transfer görüşmesine bir menajerle gitmekten fazla kendim bu işi çözebileceğime inanıyordum. Onun için benim sırtımdan hiç bir menajer Beşiktaş’tan para kazanmadı. aslına bakarsanız uzun pazarlıklar da yapmadım. Kaptan olduğum için yönetici abilerimizle oturup sohbet ediyorduk. Ne yapıyorsun, ne ediyorsun? Tatile nereye gidiyorsun derken 5 dakikada imzayı atıyorduk. O denli bir gönül bağımız vardı. Artık olay biraz farklı tabi. Profesyonellik ve maddiyat daha ön planda. Bu yüzden birtakım şeylerin zevkinin de kaçtığını düşünüyorum. Lakin şunu söyleyeyim; 11 sene boyunca Beşiktaş’a hem maddi birebir vakitte manevi olarak problem yaşatmadığıma inanıyorum.
“AHH O ORTALAR YOK MU!”
-Size bakılırsa futbolcu İbrahim Üzülmez’ in artıları ve eksileri nelerdir?
Futbolcu İbrahim Üzülmez, daha erken ortayı yapabilseydi epeyce daha düzgün yerlere gelebilirdi.(Gülüyor). Son devirde fevkalade ortalar yaptım. Birinci vakit içinder bunun eksikliği vardı. Saha içerisinde mücadeleci olmam artılarımdandı. İkili çabayı kaybetmek bana rahatsızlık verirdi. Tabirin son damlasına kadar savaşırdım. Beni en çok memnun eden de bu. elbette yanılgılarımız da vardı. Lakin hazırlık maçında bile Beşiktaş formasını gerektiği kadar terlettiğimi düşünüyorum. Bu topluluk nasıl beni ‘Deli İbo’ olarak benimsediyse, bana o lakabı takan taraftara en güzelini vermek için uğraş ettim.
“ROBERTO CARLOS BİLE KAVİSLİ ORTA YAPAMAZ”
-Futbolculuk mesleğinizde birfazlaca kıymetli teknik adamla çalıştınız. Onların ortasında size orta yapma konusunda özel bir çalışmaya tabi tutan olmadı mı?
Dediğim üzere son periyotta âlâ ortalar yaptım fakat bu biçimdeda Bobo golleri atmamıştı. Lakin kimi oyuncular olarak yani geriden süratli gelen oyuncular kavisli orta yapamaz. Gidin bakın araştırın Fenerbahçe’ye gelen Roberto Carlos da kavisli orta yapamaz. Benim de o denli bir imal vardı. Çabuk ve sprinter oyuncuyduk. örneğin Marcus Münch dayanılmaz orta yapardı. Niçin yapardı? Ayağı temizdi. Narin ve sade bir oyuncuydu. Biz sert, agresif ve süratli olduğumuz için kimi vakit o ayarlamayı yapamıyorduk. Son dönemimde bunu gerçekleştirdim. Onu da yine belirteyim yani… Herkes dört dörtlük değil tabi. Bizde o eksiklik vardı ancak birfazlaca oyuncuda da bizdeki artılar yoktu. esasen o artılara sahip olmasanız kimse sizi 11 sene Beşiktaş’ta oynatmaz.
“BEN DE OLSAM ‘BU MECNUN ÇOCUK’ DERDİM”
-Taraftarlar tribünlerde birinci kere ‘Deli İbrahim’ formunda tezahürat yaptığını duyar duymaz neler hissettiniz? Bu lakaptan rahatsız oldunuz mu?
Yok ya…Niye rahatsız olalım. Bir tane uzun saçlı çocuk gelmiş Antep’ten…Orta alanda bir oraya bir buraya koşuyor. Saçları da uzun olduğu için bir sağa bir sola gidiyor. Gayret ediyor, canla başla oynuyor. Kafayı da eğmiş aşağıya…Oradan buradan top kazanıyor. Ben de derdim ki ‘Kim la bu mecnun çocuk?’ (Gülüyor). Olağan yani…Bunu yadırgayacak halimiz yok. Bir de İnönü Stadı’ndaki taraftarla arkadaş, ahbap üzere olmuştuk. senelerca beni sol tarafta gördüler. Ben de onları görüyordum orada. Diyaloglarımız fevkaladeydi. Beşiktaş’ta 11 yıl sol tarafta oynamak kolay değil. O yüzden taraftarların bana ‘Deli İbo’ lakabını vererek beni benimsediklerini düşünüyorum. Allah razı olsun onlardan. Ben daima diyorum; yeni stat âlâ hoş fakat İnönü Stadı’nın o atmosferini özlüyorum. O sol kanatta adeta taraftarlarımızla bütünleşmiştim.
“KAPTANDIM LAKİN KADRONUN ÜZERİNDE DEĞİLDİM”
-Kaptan olarak kırmızı çizgileriniz nelerdi?
O denli kırmızı çizgilerim yoktu. Yalnızca hocalarımızın verdiği direktifleri yerine getirmeye çalışıyordum. Ekip kaptanı grubun üzerinde biri değildir. Bir ağabeydir sonuçta. Kaptanın, ekip ortasındaki arkadaşlarının sevgisini ve hürmetini kazanması lazım. Fakat bunu yanlış yerlere çevirmemeli. Ben yaşça büyük olduğum için hocalarımıza takviye vermeye çalıştım. Kaptan olarak disipline ehemmiyet verirdim. Artık de hoca olarak disiplini önemsiyorum.
“İBRAHİM TORAMAN KONUSU ARTIK KAPANMALI”
-Tatsız olaylar yaşadığınız İbrahim Toraman ile futbolu bıraktıktan daha sonra hiçbir ortaya geldiniz mi?
Hayır karşılaşmadım. Keşke yaşanmasaydı. Daima diyorum; geçmiş bitmiştir. Allah her insanın yolun açık etsin. Nihayetinde Beşiktaş’ın menfaatleri için emek verdik, çaba ettik. Keşke olmasaydı lakin bunları tekrar konuşmanın kimseye yararı yok. Bundan daha sonraki yaşantıda Allah her insanın kalbine göre versin.
“KARABÜKSPOR MU BARCELONA MI?”
-Jübile yapma imkânınız olsa Beşiktaş’ın hangi grupla müsabakasını isterdiniz?
Ooo fazlaca güç bir soru…Burada duygusal bir karşılık verirsem bende büyük emeği olan Karabükspor derim. Beşerler çabucak Barcelona yahut Real Madrid kederi ancak işçilerin kenti Karabük’ün bana epey şeyler kattı. Öbür taraftan Şifo (Mehmet Özdilek) Hocam, jübilesini Milan’a karşı yapmıştı. O maçta ben de oynamıştım. Ama bana Avrupa’dan hangi kadrosu tercih ederdin diye sorsanız Barcelona’yı isterdim.
“EN AZ İKİ SENE DAHA OYNAYABİLİRDİM”
-Beşiktaş’a ayrıldıktan daha sonra transfer teklifi aldınız mı?
Aldım…37 yaşındaydım. Çok düşündüm taşındım. Futbolu Beşiktaş’ın kaptanı olarak bırakmak mı yoksa bir yere gidip oynamak mı diye. Tahminen 2-3 sene daha oynama gücüm vardı lakin Beşiktaş’ta futbolu bırakma gayem daha ağır bastı. Yeterli ki bu biçimde bir karar almışım.
“BABACAN DEL BOSQUE”
-Çalıştığınız teknik adamlar içinde sizde olumlu ve olumsuz manada iz bırakan hocalar kimlerdi?
Yalnızca bir hocayı ön plana çıkarmam gerçek olmaz. Biroldukca pahalı hocayla çalıştım. Del Bosque’nden, Scala’dan tutun da Ertuğrul (Sağlam) Hoca, Tigana, Mustafa Denizli’ye kadar kıymetli teknik adamlar vardı. Bizi 100.yılda şampiyon yapan Lucescu’yu da unutmamak gerek. Biri taktik, biri sevk ve yönetim öbür biri de Del Bosque üzere babacan rolüyle öne çıkıyordu. Hepsinden bir şeyler öğrendik. Bunları yeni mesleğimizde oyunculara anlatmaya çalışıyorum.
“SCHUSTER İLE DURUMU YÖNETİM ETTİK!”
-Yıldızınızın barışmadığı hoca oldu mu pekala?
Bir periyot Schuster ile oldu açıkçası. Sonuçta Alman disiplini içerisinde olan bir teknik adamdı. Onu kötülemekten fazla bütün hocalarla hiç bir düşünce yaşamadığımı söyleyebilirim. Zira çalışkan bir oyuncuydum. O da beni öbür hocalar üzere daima oynattı.
“NEYİN KRİTERİ? ARTIK ALTYAPI HOCALARI GÖZDE”
-Konuyu teknik hocalardan açmışken size göre Harika Lig’de teknik yönetici olmanın kriterleri neler?
Rastgele bir kriteri yok. Neyin kriteri? Sonuçta herkes bir biçimde teknik yönetici oluyor. Futbolu yeni bırakan da alt yapının hocaları da teknik yöneticilik yapıyor. Artık liderler maddi önden olaya baktıkları için direk altyapı hocalarına bakılırsav veriyorlar. Beşiktaş’ta Başkan (Karaveli), Kasımpaşa’da Sami (Uğurlu) hocalarımız var. Onlarla yola devam edebiliyorlar. Son periyotta hocalık manasında özel bir kriter aramaya da gerek yok. Tahminen 3-4 sene öncesine kadar hocalarla ilgili bir arz-talep oluyordu lakin yakın vakitte bu durum ortadan kalktı. Liderler direkt altyapı hocalarını grubun başına getirebiliyorlar. Ben o hocaları asla küçümsemiyorum. İçlerinde epeyce pahalı isimler var.
“DERBİNİN İSMİ BİLE YETİYORDU”
-Fenerbahçe mi yoksa Galatasaray derbileri mi sizin için daha fazlaca motive ediyordu?
Rakip ayırt etmeksizin derbi söylemiş olduğiniz vakit ister istemez sizi motive ediyordu aslına bakarsanız. Gerçekten derbiler her oyuncu için bu biçimdedir. Maçtan 48 saat evvel kendinizi kampa alıyorsunuz. O maçta uygun oynamak, ön plana çıkmak kıymetliydi. Benim derbilerde düzgün maçlarım var. örneğin Galatasaray’a sağ ayakla attığım bir gol vardı. Her derbi maçı benim için özeldi.
“ABDULLAH ERCAN EN İYİLERİNDENDİ”
-Sizce Türk futbolunun gelmiş geçmiş en âlâ yerli sol beki kim?
İbrahim Üzülmez…(Gülüyor) Bendilk evvel Abdullah Ercan, Hakan Ünsal, Ergün Penbe vardı. Bunlar değerli oyunculardı. En uygunu bendim diyerek espri yaptım natürel. Belli bir yaşa geldik artık. En yeterli oyuncu bendim demekten çok ben profesyonel ve uğraşlı bir futbolcuydum. Lakin sol bek olarak geriye dönüp baktığımız vakit Abdullah Ercan’ın sol ayağı tesirliydi. Ergün Penbe’nin kemik üzere yapısı vardı. Hakan Ünsal da yeterliydi. Bizim nesilde fazlaca yetenekli sol bekler vardı. Kendimi bunlardan biri olarak görüyorum.
“ATİBA HEYKELİ HAK EDİYOR AMA…”
-Fenerbahçeli taraftarlar Alex’in heykelini dikti. Size göre Beşiktaş’ta heykeli hangi isim hak ediyor?
Beşiktaş’ın sayısız efsaneleri var. Bir orta ‘Atiba’nın heykeli dikilmeli’ dedim. Atiba, gerek futbolculuğunu gerekse iş ahlakını beğendiğim bir oyuncu. Fakat bir futbolcunun da heykelinin dikilmesi ne kadar hakikat onu tartışmak gerek. Lakin Beşiktaş’ın mazisine baktığımızda Süleyman Seba’nın bu topluluğa kıymetli bedeller kattığını da biliyoruz. Futbolcu olarak bendilk evvel Metin-Ali-Feyyaz, İstek Çalımbay, Samet Aybaba, Sergen Yalçın üzere efsaneler vardı. Fakat cımbızlayıp hangi futbolcunun heykelini dikmek gerekiyor sorusunun yanıtını vermek kolay değil.
“İLK SIRAYA HAGİ’Yİ KOYARIM”
-Türkiye’ye gelen en güzel 3 yabancı oyuncu kim?
Çok düşünmeden söylemem gerekirse Hagi’yi ön plana çıkarabilirim. Bizden Guti ve Quaresma’yı da sayabilirim. bir daha benim dönemimde 100.yılda Zago-Ronaldo-Guinti üçlüsü vardı. Daha önce Amakochi’yi söyleyebilirim. Fenerbahçe’ye Alex geldi. Onu da unutmamak gerek. özetlemek gerekirsesı birinci 3’e Hagi, Alex ve Guti-Quaresma ikilisinden birini koyarım.
“LJAJİC, ALDIĞI PARADAN UTANMALI”
-Teknik adam olsanız kadronuzda Adem Ljajic mi yoksa Miralem Pjanic’i mi tercih ederdiniz?
Açıkçası bu iki oyuncunun Beşiktaş’taki performansı şu ana kadar beni tatmin etmedi. esasen Ljajic’in durumu ortada. Bir oyuncu kendisine nasıl bu kadar ihanet eder anlamış değilim. Onun için bu şekil oyuncularla kontrat yaparken biraz daha ince eleyip sık dokumak gerekiyor. Sanırım Ljajic’in Beşiktaş’taki üç yahut dördüncü yılı. Üç senede sen 3 maç bile oynamadın hoş kardeşim benim. Mübarek…Sen buradan para alıyorsun. İnsan aldığı paranın karşılığından utanır.
“TOPU SAĞ SOLA VERMEKLE 90 DAKİKA BİTMEZ PJANİC!”
-Pjanic için yorumunuz nedir pekala?
Pjanic’in de saha ortasında daha fazla sorumluluk alması lazım. Başkan özelliklerini ortaya koymalı. Bu oynadığı oyun kâfi değil. Sen Barcelona’dan gelmişsin. Vida’dan yahut Necip’ten topu alıp ta bir sağa bir sola pas vermekle 90 dakika bitmez. Bugün Pjanic ne kadar şut attı, ne kadar asist yaptı,ne kadar orta pası attı, ne kadar gol attı gördünüz mü dememiz lazım. Yoksa onun üzere oynayabilecek grupta biroldukça oyuncu var.
“İRFAN CAN’IN GÜÇLENMESİ LAZIM”
-Gençlerbirliği’nden eski öğrenciniz İrfan Can’ın Fenerbahçe’deki performansı birden fazla vakit tartışılıyor. Kanatta oynatılması hakikat mu?
Öncelikle İrfan Can’ın daha fazla mühlet alması lazım. Onu kanatta da oynatabilirsiniz. 4-2-3-1’in önünde oynatırsın. Yetenekli bir oyuncu. Fakat Fenerbahçe’de kimi oyuncular bedenen ve ruhen saha ortasında olmadıklarını görüyoruz. sebebini bilmiyorum. Ben onlarda çaba nazaranmiyorum. Siz yeteneklisiniz ancak uğraş etmiyorsunuz. Bu kere eleştiriliyorsunuz. Yalnızca yetenekle bu işler olmaz. Ne yetenekli oyuncular geldi geçti. Uğraş olmayınca hepsi kayboldu gitti. Bunun için İrfan Can’ın fizik olarak kendini daha üste taşıması lazım. Sakatlık onu etkiledi. Mesut Özil de birebir durumda. Problemler yaşıyor.
“HERKES KENDİ CEBİNİ DÜŞÜNÜYOR”
-Türk futbolunun en büyük sorunu nedir?
Bence yabancıları epeyce ön plana çıkarıyoruz. Hiç kimse Türk futbolunu ileriye taşımak için gayret vermiyor. Herkes yolunda aşık. Herkes kendi cebine bakıyor. Türk futbolunun gelişmesi için evvel dürüst olmalıyız. Toplulukları ön plana çıkarmak gerekiyor. Onları yaşatmak lazım. Kulüpler gerçek yönetilmeli. Bir de VAR sisteminin gelmesiyle hakemlerin daha az kusur yapacağını düşünürken tam karşıtı oldu. Hakem müessesinin tekrar gözden geçirilmesi koşul. Aksi biçimde Türk futbolu geriye masraf. Taraftarlar artık statlardan uzaklaşmaya başladı. Bu gidişatı değiştirmezsek yarın statlarda taraftar bakılırsameyiz.
“GUTİ’NİN PASLARI, SERGEN’İN KLASI”
-yine geçmişe dönelim. Saha ortasında en güzel anlaştığınız oyuncu kimdi?
Guti (Hernandez) diyebilirim. Zeki ve yetenekli bir oyuncuydu. Onunla 3-4 sene daha oynayabilseydim daha fazla asist yapardım. Benim en büyük özelliğim geriden sprinter atarak rakibin birinci bölgesine inmekti. Deparı atıp oraya indiğiniz vakit Guti, sizi rahatlıkla topla buluşturabiliyordu. birlikte oynadığım üst seviye oyuncu ise Sergen Yalçın’dı. Onun yeri diğer.
“RİBERY, BENİ ÇOK UĞRAŞTIRDI”
-Rakip olarak çekindiğiniz yahut size aksi gelen biri var mıydı?
Galatasaray’da oynadığı devir Franck Ribery ile baş etmek zordu. Tıpkı biçimde Manchester United maçında (Antonio) Valencia ve Portolu Hulk karşısında zorlanmıştım. Bu oyuncular beni fazlaca uğraştırmışlardı.
“O MAÇLARLA EFSANE OLDUM”
-Unutamadığınız maç yahut gol var mı?
Chelsea ve Barcelona maçları benim için özeldi. Londra’daki Chelsea maçında 60 dakika 10 kişi gayret etmemize karşın onları yenmeyi başarmıştık. Geremi ve Damien Duff üzere oyuncuları etkisiz hale getirmiştim. Barcelona maçında da karşımda Simao (Sabrosa) vardı. O bir şey yapamayınca bu defa Overmas’ı benim kanada almışlardı. Bu iki Avrupa maçıyla bir arada Galatasaray’a sağ ayağımla gol attığım müsabakada da uygun oynamıştım. Fink’e ve Uğur İnceman’a asistler yaptığım Fenerbahçe derbisini de unutmamak lazım. Bu maçlar kendimle gurur duyabileceğim, beni Beşiktaş efsanesi yapan maçlar diyebilirim.
“ALAVERE DALEVERE NEDİR BİLMEM”
-Gelecek ile ilgili planlarınız ve beklentileriniz nedir?
Teknik adamlığım doruğunu yapmak istiyorum. Bunu da yapacağıma inanıyorum. Ben kendimi daima geliştirmeye çalışıyorum. Maçları yakından takip ediyorum. Grubum gerekli tahlilleri yapıyor. Geçmişte teknik adam olarak şampiyonluklarım, Harika Lig’de başarılı olduğum dönemlerim var. Kimsenin hakkını yemiyorum. Kulüpleri ön plana çıkarıyorum. Hiç kimse İbrahim Üzülmez, alavere dalavere yollardan geçer diyemez. Futbolda ben tertemizim. Aldığımın karşılığını vermeye çalışırım. Tesiste yatıp tesiste kalkarım. Muvaffakiyet için tüm çabamı gösteririm. Ben bu biçimde bir teknik adamım. İnşallah ben bu işin tepesini yapacağım. Vakit her şeyin ilacıdır.
KİMLİK KARTI
İsmi soyadı: İbrahim Üzülmez
Doğum tarihi: 10 Mart 1974 (47 yaşında)
Doğum yeri: Kocaeli, Arslanbey Köyü
Lakabı: ‘Deli İbo’
Mevkii: Sol bek, sol kanat
Altyapı: Kocaeli Köy Hizmetleri
Profesyonel mesleği: 1993-1995 Balıkesir Gönenspor, 1995-1999 Kardemir Karabükspor, 1995-1996 Körfez İskenderunspor (Kiralık), 1997-1998 Amasyaspor (Kiralık), 1999-2000 Gaziantepspor, 2000-2011 Beşiktaş (285 maç-7 gol).
Ulusal kadro mesleği: 37 kere A Ulusal
Teknik Yöneticilik Mesleği: 2013 Çaykur Rizespor (Yardımcı Antrenör), 2015 Elazığspor, 2016 Gençlerbirliği, 2106-2017 Gaziantepspor, 2017-2018 Çaykur Rizespor, 2019 Gençlerbirliği, 2019-2020 Bursaspor, 2020 Ankaragücü.
Muvaffakiyetleri
Beşiktaş: 2002-2003 ve 2008-2009: Muhteşem Lig şampiyonluğu, 2002-2003: UEFA Kupası çeyrek final, 2005-2006, 2006-2007 ve 2008-2009: Türkiye Kupası 2006: Türkiye Üstün Kupası.
A Ulusal Futbol Ekibi: 2003: FIFA Konfederasyonlar Kupası üçüncülüğü
Kişisel
– Beşiktaş’ın Avrupa kupalarında en hayli forma giyen futbolcusu: (56 maç)
– Beşiktaş’ın 1959’dan bu yana resmi maçlarda en çok oynayan 8. futbolcusu (396 maç)
-Teknik yönetici olarak 2016-2017 döneminde Çaykur Rizespor’u Muhteşem Lig’e taşıdı.