BenMelek
New member
Karlı bir alanda, savaş için üç Sovyet dönemi helikopteri hazırlandı. Pilotlar ve mürettebat, bir sonraki hedefleri için uçuş planını kontrol ederken, teknisyenler şık gri füzeleri fırlatıcılara yerleştirdi ve egzozun arkasındaki raflara istiflenmiş işaret fişekleri yerleştirdi.
Savaşın başlamasından bir yıl sonra, her şeye rağmen, Ukrayna’nın helikopter tugayları hala faaliyette. Haftanın her günü, düşman kuvvetlerine karşı günde birkaç kez çatışmaya giriyorlar, kara kuvvetlerini desteklemek için ön hat boyunca füze saldırıları düzenliyorlar ve ara sıra gizli misyonları düşman bölgesine uçurmak için Rus hava savunmasının altından kayıyorlar.
İşgalin ilk günlerinde nakavt edilmekten çok uzak olan Ukrayna helikopterleri ve jetleri uçmaya devam ediyor ve savaş çabalarının ilham verici ve yararlı bir unsuru olmaya devam ediyor.
Son zamanlarda nadir bir durumda, Ukrayna’nın dört helikopter tugayının en önde gelenlerinden biri olan 18. Sikorsky Tugayı, muhabirlerin iki gün boyunca bir muharebe birimine girmesine izin verdi. Subaylar ve pilotlar, savaşın başlarında Ukrayna tugaylarının Rus saldırılarından kaçınmak için uçaklarını nasıl hareket ettirdiklerini ve taktiklerini çok daha güçlü ve daha donanımlı bir rakiple savaşmak için nasıl uyarladıklarını anlattılar.
Tugayın komutan yardımcısı ve albay olan 38 yaşındaki Oleksiy, “Gitmememiz gereken yere gidiyoruz” dedi. Askeri protokole göre sadece ilk adını verdi. “Ana görev, düşmanı ateşle yok etmektir.”
Tahrip edilmiş tankların ve zırhın çok görünür olduğu Ukrayna’daki iyi belgelenmiş kara savaşıyla karşılaştırıldığında, kısmen daha az fotoğraf ve video kanıtı olduğu için hava savaşı hakkında çok daha az şey biliniyor. Ancak savaşın ilk haftalarında Rus jetleri yoğun bir şekilde hedeflere saldırdı ve Ukrayna ve Rus jetleri gökyüzünde birçok kez birbiriyle çatıştı.
Hareket kabiliyetleri nedeniyle her iki taraf da kritik görevler için helikopter kullandı. Rusya, ilk birkaç gün içinde en az iki bölgeye asker çıkardı ve Ukrayna, Mariupol’deki kuşatma altındaki Azovstal fabrikasına kurtarma misyonları için uçtu. Bununla birlikte, doğu Ukrayna’nın açık ovalarındaki çatışmalar esasen topçu savaşına dönüştüğü ve görevler Ukrayna hatlarından füze ateşlemekle sınırlı kaldığı için helikopterlerin de savunmasız olduğu kanıtlandı.
Ukraynalılar, 1960’larda ve 1970’lerde Sovyetler Birliği’nde tasarlanan, her ikisi de saldırı helikopteri olarak kullanılan, esas olarak Mi-8 ve Mi-24 olmak üzere eski Rus yapımı helikopterleri uçuruyor.
Beşi Afrika’da gerilla gruplarıyla savaşan barışı koruma görevlerinde olmak üzere sekiz yıllık savaş deneyimine sahip olan Oleksiy, “Bunlar geçen yüzyıldan kalma helikopterler” dedi. Silahları, Sovyet dönemi güdümsüz roketleri, “çok modası geçmiş ve modern savaşın gereksinimlerini karşılamıyor.”
“Uzun menzilli hassas silahlarımız yok” diye ekledi. “Modern savaşta, herhangi bir uçak – bir helikopter, bir uçak – yüksek hassasiyetli bir silah taşıyıcı olarak düşünülmelidir.”
Ukrayna ordusundaki pek çok kişi gibi, o ve adamları daha akıllı silahlarla Rusları Ukrayna’dan çıkarabileceklerini düşünüyor. Rus helikopterlerinden uzaklaşmamız gerekiyor” dedi.
Ukrayna alenen batı helikopterleri talep etmedi, bunun yerine modern top ve tanklara olan ihtiyacını vurguladı. ABD, Haziran ayında, Taliban iktidara gelmeden önce Afganistan için satın aldığı yaklaşık bir düzine Rus yapımı nakliye helikopteri gönderdi. Kasım ayında İngiltere, üç Sea King helikopteri göndereceğini söyledi ve bunları kullanmak için 10 Ukraynalı askeri mürettebatı eğitme sözü verdi.
Ukraynalılar için bir teselli, Rus rakiplerinin tasarımı son on yıllarda pek gelişmemiş benzer makineleri uçurması, ancak Rusya’nın helikopter ve mühimmat miktarında büyük bir avantajı var. Oleksiy, “Silahlarının çoğu da Sovyet döneminden,” dedi, “ancak bu Sovyet metalinden çokça sahip olduklarını hafife almayın.”
Rusya’nın ezici ateş gücü, Ukraynalıları başka savaş yolları bulmaya zorladı.
16. Tugay’ın en deneyimli pilotlarından biri olan ve 18. Tugay’a atanan 34 yaşındaki Roman, muharebe uçuşları arasında verdiği bir röportajda, “Daha küçüğüz, bu yüzden akıllıca bir yaklaşım izlemeliyiz,” dedi. “Elimizden geleni yaparız.”
Bu, yeniden eğitim, koşullara göre sürekli ayarlamalar ve ayrıca görevlerinde çok fazla cesaret içeriyordu. Tugay, geçici hava alanlarını kullanarak ve güvenlik nedenleriyle sık sık hareket ederek helikopterlerini doğu Ukrayna’nın geniş, karlı bozkırlarında oldukça görünür durumda tutuyor.
Ağaç çizgisinin altından, yerden 30 fitten daha az yükseklikte uçan ve saatte 150 mile kadar arazi hatlarını kucaklayan bir saldırı yöntemi geliştirdiler. Alçak irtifa güvenilmezdir ancak radar tespitinden kaçınır.
Sonra geldikleri yoldan geri dönmeden önce 30 ila 40 füzelik bir yaylım ateşi başlatmak için ön cephede ani bir tırmanış yaparlar.
Çiftler halinde, bazen de dörtlü olarak saldırırlar. Çok yakın uçmadan Rus mevzilerine ateş edebilirsiniz, ancak pilotları ve makineleri sınırlarına kadar test edecek ve onları tırmanırken tehlikeli saniyeler boyunca Rus uçaksavar sistemlerine maruz bırakacaktır.
Ukrayna jetleri ve helikopterleri düşman hatlarına yaklaşıyor ve radyo-elektronik girişimden jetlerden ve yerden ateşlenen uçaksavar füzelerine kadar çok çeşitli Rus saldırılarını yönetiyor.
Oleksiy, “Her operasyon, her görev kahramanca bir uçuştur” dedi. “Diğer ülkelerin pek çok ordusu, bu tür karşı önlemler karşısında bu uçuşları üstlenmez.”
18. tugay pilotu, 31 yaşındaki Ivan, geçen yıl Haziran ayında roket yükünü ateşlediğinde Rus hava savunması tarafından vuruldu. Her şeyin karardığını hatırlıyor ama helikopteri döndürmeyi başardı.
Bir röportajda yaşadığı sıkıntıyı anlatırken “Düşünceleriniz var ama hiçbir şey hissetmiyor veya görmüyorsunuz” dedi. “Bir şeyler olduğunu anlıyorsun. Büyük ihtimalle vurulduğumu fark ettim.”
Kraterlerle dolu ve kabuk dumanından tüten bir ormana düştü. Yardımcı pilotu öldürüldü, ancak uçak alevler içindeyken Ivan ve mühendis kokpitin önünden fırladı.
Şiddetli bir beyin sarsıntısı, kesik bir kafa, kırık bir omurga ve kırık bir bacakla, kırık köprücük kemiklerinden şikayet eden mühendisini kontrol etmek için emeklemeyi başardı. Bilincine girip çıkarak koordinatlarını tugayına gönderdi. Rus mevzilerinden sadece birkaç metre ötede top ateşi altında, bir keşif uçağı tepelerinde uçarken, Ukraynalı sağlık görevlileri onları kurtarana kadar kim olduğunu bilmeden hareketsiz kaldılar.
Ukrayna helikopter tugayları, kaç tanesi askeri bir sır olarak kalmasına rağmen, tüm adamlarını ve makinelerini kaybetti. Ancak askeri analistler, hayatta kalması ve savaştan bir yıl sonra devam eden operasyonların büyük bir başarı olduğunu söyledi.
İşgal geldiğinde hava tugayları hazırlandı. Komutan Yardımcısı Oleksiy, Batı’nın yaklaşan Rus işgaline ilişkin uyarılarını dikkate aldıklarını ve güvenlik nedenleriyle ana üslerini boşaltmaya ve helikopterlerini ve mühendislik ekiplerini dağıtmaya hazır olduklarını söyledi.
Bir füze saldırısı, bir kara saldırısı durumunda, nereye gideceğimizi, hangi lokasyonlarda, lojistik birimlerimizin bizi nerede karşılayacağını belirli bir eylem planımız vardı” dedi. “Panik olmadı. Her şeyin provası yapıldı.”
Buna rağmen pilotlar, savaşın ilk günlerini kaotik ve tehlikeli olarak hatırladılar ve dost ateşi olaylarıyla boğuştular. Siviller, Rus birliklerinin görüldüğünü bildirdi ve çeşitli yerlere saldırmak için helikopterler gönderildi. En büyük çatışmalardan biri, başkent Kiev’in kuzeyindeki Hostomel Havalimanı çevresinde meydana geldi ve Ukrayna kuvvetleri, saldırı helikopterlerinin desteklediği bir Rus hava sahasını ele geçirme girişimini püskürttü.
Ukrayna havacılığı için çok önemli olan Ruslar, etkin hava savunma sistemleri sayesinde hiçbir zaman Ukrayna’ya hava üstünlüğü sağlayamadı. Her iki taraf da düşürülme korkusuyla birbirlerinin bölgelerine girmekten kaçınmak isteseler de jet ve helikopter uçurmaya devam ettiler.
En dikkate değer istisnalardan biri, Ukrayna helikopterlerinin kuşatma altındaki Mariupol şehrinde Ukrayna birliklerinin son kalesi olan Azovstal Steel Works’e yaptığı bir dizi cesur uçuştu.
Azovstal planına ilk tepkisini hatırlayan Oleksiy, “İmkansız,” dedi. Ancak pilotlar gönüllü oldu ve Rus topraklarından 70 milden fazla fark edilmeden çelik fabrikasına uçmayı, mühimmat yerleştirmeyi ve yaralıları tahliye etmeyi başardılar.
Oleksiy, “İlk görevler başarılıydı çünkü düşman, Ukraynalıların buna cesaret edebileceğini hayal edemiyordu” dedi. “Oraya nasıl geldiğimizi anladıklarında, misyonlar zayiat vermeye başladı.” Ukraynalılar teslim olmadan birkaç gün önce üç helikopterin kaybedilmesinin ardından uçuşlar sona erdi.
Tesadüfen, Ukrayna’nın helikopter gücünün bir kısmı, Rusya geçen yıl işgaline başladığında Demokratik Kongo Cumhuriyeti’nde Birleşmiş Milletler barışı koruma görevindeydi. Birkaç ay geri dönemedi, ancak döndüğünde, tükenmiş kuvvete deneyimli pilotlar ve daha fazla helikopter ekledi.
Son günlerde, Sikorsky Tugayı pratik bir rutine yerleşti. Pilotlar gün doğumundan önce kalktılar, ancak bazıları diğerlerinden daha geç, diye şaka yaptı bir pilot. Pilotların çoğu bir röportajı reddetti veya güvenlik nedenleriyle isimlerini ve fotoğraflarını yayınlamamalarını istedi.
Genellikle şafakta, hava müsait olduğunda günün ilk muharebe görevindedirler ve yakıt ikmali yapmak, yükseltmek ve bir sonraki görevi beklemek için günde 10 uçuş yapabilirler. Geçen hafta kantinlerinde hazır kahve içtiler ve sipariş geldiğinde aynı saatte ayağa kalktılar.
Yeniden göreve başlayan ancak tamamen iyileşene kadar uçmayacak olan pilot Ivan, “‘demir atlarımıza’ her zaman yakınız” dedi. “Size yeri ve ne yapacağınızı söylüyorlar.”
Batı eğitimi, mürettebata rotalarını ve taktiklerini seçmede daha fazla inisiyatif sağladı, diye ekledi.
Pilotlar yeteneklerine güvenmeye devam ediyor, ancak sınırlarının da farkında. Bir pilot, NATO pilotlarına helikopterlerini bu kadar uç noktalara götürüp götürmediklerini sormak istediğini söyledi. Batılı uçan makinelere göz dikiyorlar: “Kara Şahinler,” dedi biri. “Apaçiler,” dedi bir başkası, “birçoğu.”
Evelina Riabenko Ve Oleksandr Çubko Doğu Ukrayna’dan gelen raporlara katkıda bulundu.
Savaşın başlamasından bir yıl sonra, her şeye rağmen, Ukrayna’nın helikopter tugayları hala faaliyette. Haftanın her günü, düşman kuvvetlerine karşı günde birkaç kez çatışmaya giriyorlar, kara kuvvetlerini desteklemek için ön hat boyunca füze saldırıları düzenliyorlar ve ara sıra gizli misyonları düşman bölgesine uçurmak için Rus hava savunmasının altından kayıyorlar.
İşgalin ilk günlerinde nakavt edilmekten çok uzak olan Ukrayna helikopterleri ve jetleri uçmaya devam ediyor ve savaş çabalarının ilham verici ve yararlı bir unsuru olmaya devam ediyor.
Son zamanlarda nadir bir durumda, Ukrayna’nın dört helikopter tugayının en önde gelenlerinden biri olan 18. Sikorsky Tugayı, muhabirlerin iki gün boyunca bir muharebe birimine girmesine izin verdi. Subaylar ve pilotlar, savaşın başlarında Ukrayna tugaylarının Rus saldırılarından kaçınmak için uçaklarını nasıl hareket ettirdiklerini ve taktiklerini çok daha güçlü ve daha donanımlı bir rakiple savaşmak için nasıl uyarladıklarını anlattılar.
Tugayın komutan yardımcısı ve albay olan 38 yaşındaki Oleksiy, “Gitmememiz gereken yere gidiyoruz” dedi. Askeri protokole göre sadece ilk adını verdi. “Ana görev, düşmanı ateşle yok etmektir.”
Tahrip edilmiş tankların ve zırhın çok görünür olduğu Ukrayna’daki iyi belgelenmiş kara savaşıyla karşılaştırıldığında, kısmen daha az fotoğraf ve video kanıtı olduğu için hava savaşı hakkında çok daha az şey biliniyor. Ancak savaşın ilk haftalarında Rus jetleri yoğun bir şekilde hedeflere saldırdı ve Ukrayna ve Rus jetleri gökyüzünde birçok kez birbiriyle çatıştı.
Hareket kabiliyetleri nedeniyle her iki taraf da kritik görevler için helikopter kullandı. Rusya, ilk birkaç gün içinde en az iki bölgeye asker çıkardı ve Ukrayna, Mariupol’deki kuşatma altındaki Azovstal fabrikasına kurtarma misyonları için uçtu. Bununla birlikte, doğu Ukrayna’nın açık ovalarındaki çatışmalar esasen topçu savaşına dönüştüğü ve görevler Ukrayna hatlarından füze ateşlemekle sınırlı kaldığı için helikopterlerin de savunmasız olduğu kanıtlandı.
Ukraynalılar, 1960’larda ve 1970’lerde Sovyetler Birliği’nde tasarlanan, her ikisi de saldırı helikopteri olarak kullanılan, esas olarak Mi-8 ve Mi-24 olmak üzere eski Rus yapımı helikopterleri uçuruyor.
Beşi Afrika’da gerilla gruplarıyla savaşan barışı koruma görevlerinde olmak üzere sekiz yıllık savaş deneyimine sahip olan Oleksiy, “Bunlar geçen yüzyıldan kalma helikopterler” dedi. Silahları, Sovyet dönemi güdümsüz roketleri, “çok modası geçmiş ve modern savaşın gereksinimlerini karşılamıyor.”
“Uzun menzilli hassas silahlarımız yok” diye ekledi. “Modern savaşta, herhangi bir uçak – bir helikopter, bir uçak – yüksek hassasiyetli bir silah taşıyıcı olarak düşünülmelidir.”
Ukrayna ordusundaki pek çok kişi gibi, o ve adamları daha akıllı silahlarla Rusları Ukrayna’dan çıkarabileceklerini düşünüyor. Rus helikopterlerinden uzaklaşmamız gerekiyor” dedi.
Ukrayna alenen batı helikopterleri talep etmedi, bunun yerine modern top ve tanklara olan ihtiyacını vurguladı. ABD, Haziran ayında, Taliban iktidara gelmeden önce Afganistan için satın aldığı yaklaşık bir düzine Rus yapımı nakliye helikopteri gönderdi. Kasım ayında İngiltere, üç Sea King helikopteri göndereceğini söyledi ve bunları kullanmak için 10 Ukraynalı askeri mürettebatı eğitme sözü verdi.
Ukraynalılar için bir teselli, Rus rakiplerinin tasarımı son on yıllarda pek gelişmemiş benzer makineleri uçurması, ancak Rusya’nın helikopter ve mühimmat miktarında büyük bir avantajı var. Oleksiy, “Silahlarının çoğu da Sovyet döneminden,” dedi, “ancak bu Sovyet metalinden çokça sahip olduklarını hafife almayın.”
Rusya’nın ezici ateş gücü, Ukraynalıları başka savaş yolları bulmaya zorladı.
16. Tugay’ın en deneyimli pilotlarından biri olan ve 18. Tugay’a atanan 34 yaşındaki Roman, muharebe uçuşları arasında verdiği bir röportajda, “Daha küçüğüz, bu yüzden akıllıca bir yaklaşım izlemeliyiz,” dedi. “Elimizden geleni yaparız.”
Bu, yeniden eğitim, koşullara göre sürekli ayarlamalar ve ayrıca görevlerinde çok fazla cesaret içeriyordu. Tugay, geçici hava alanlarını kullanarak ve güvenlik nedenleriyle sık sık hareket ederek helikopterlerini doğu Ukrayna’nın geniş, karlı bozkırlarında oldukça görünür durumda tutuyor.
Ağaç çizgisinin altından, yerden 30 fitten daha az yükseklikte uçan ve saatte 150 mile kadar arazi hatlarını kucaklayan bir saldırı yöntemi geliştirdiler. Alçak irtifa güvenilmezdir ancak radar tespitinden kaçınır.
Sonra geldikleri yoldan geri dönmeden önce 30 ila 40 füzelik bir yaylım ateşi başlatmak için ön cephede ani bir tırmanış yaparlar.
Çiftler halinde, bazen de dörtlü olarak saldırırlar. Çok yakın uçmadan Rus mevzilerine ateş edebilirsiniz, ancak pilotları ve makineleri sınırlarına kadar test edecek ve onları tırmanırken tehlikeli saniyeler boyunca Rus uçaksavar sistemlerine maruz bırakacaktır.
Ukrayna jetleri ve helikopterleri düşman hatlarına yaklaşıyor ve radyo-elektronik girişimden jetlerden ve yerden ateşlenen uçaksavar füzelerine kadar çok çeşitli Rus saldırılarını yönetiyor.
Oleksiy, “Her operasyon, her görev kahramanca bir uçuştur” dedi. “Diğer ülkelerin pek çok ordusu, bu tür karşı önlemler karşısında bu uçuşları üstlenmez.”
18. tugay pilotu, 31 yaşındaki Ivan, geçen yıl Haziran ayında roket yükünü ateşlediğinde Rus hava savunması tarafından vuruldu. Her şeyin karardığını hatırlıyor ama helikopteri döndürmeyi başardı.
Bir röportajda yaşadığı sıkıntıyı anlatırken “Düşünceleriniz var ama hiçbir şey hissetmiyor veya görmüyorsunuz” dedi. “Bir şeyler olduğunu anlıyorsun. Büyük ihtimalle vurulduğumu fark ettim.”
Kraterlerle dolu ve kabuk dumanından tüten bir ormana düştü. Yardımcı pilotu öldürüldü, ancak uçak alevler içindeyken Ivan ve mühendis kokpitin önünden fırladı.
Şiddetli bir beyin sarsıntısı, kesik bir kafa, kırık bir omurga ve kırık bir bacakla, kırık köprücük kemiklerinden şikayet eden mühendisini kontrol etmek için emeklemeyi başardı. Bilincine girip çıkarak koordinatlarını tugayına gönderdi. Rus mevzilerinden sadece birkaç metre ötede top ateşi altında, bir keşif uçağı tepelerinde uçarken, Ukraynalı sağlık görevlileri onları kurtarana kadar kim olduğunu bilmeden hareketsiz kaldılar.
Ukrayna helikopter tugayları, kaç tanesi askeri bir sır olarak kalmasına rağmen, tüm adamlarını ve makinelerini kaybetti. Ancak askeri analistler, hayatta kalması ve savaştan bir yıl sonra devam eden operasyonların büyük bir başarı olduğunu söyledi.
İşgal geldiğinde hava tugayları hazırlandı. Komutan Yardımcısı Oleksiy, Batı’nın yaklaşan Rus işgaline ilişkin uyarılarını dikkate aldıklarını ve güvenlik nedenleriyle ana üslerini boşaltmaya ve helikopterlerini ve mühendislik ekiplerini dağıtmaya hazır olduklarını söyledi.
Bir füze saldırısı, bir kara saldırısı durumunda, nereye gideceğimizi, hangi lokasyonlarda, lojistik birimlerimizin bizi nerede karşılayacağını belirli bir eylem planımız vardı” dedi. “Panik olmadı. Her şeyin provası yapıldı.”
Buna rağmen pilotlar, savaşın ilk günlerini kaotik ve tehlikeli olarak hatırladılar ve dost ateşi olaylarıyla boğuştular. Siviller, Rus birliklerinin görüldüğünü bildirdi ve çeşitli yerlere saldırmak için helikopterler gönderildi. En büyük çatışmalardan biri, başkent Kiev’in kuzeyindeki Hostomel Havalimanı çevresinde meydana geldi ve Ukrayna kuvvetleri, saldırı helikopterlerinin desteklediği bir Rus hava sahasını ele geçirme girişimini püskürttü.
Ukrayna havacılığı için çok önemli olan Ruslar, etkin hava savunma sistemleri sayesinde hiçbir zaman Ukrayna’ya hava üstünlüğü sağlayamadı. Her iki taraf da düşürülme korkusuyla birbirlerinin bölgelerine girmekten kaçınmak isteseler de jet ve helikopter uçurmaya devam ettiler.
En dikkate değer istisnalardan biri, Ukrayna helikopterlerinin kuşatma altındaki Mariupol şehrinde Ukrayna birliklerinin son kalesi olan Azovstal Steel Works’e yaptığı bir dizi cesur uçuştu.
Azovstal planına ilk tepkisini hatırlayan Oleksiy, “İmkansız,” dedi. Ancak pilotlar gönüllü oldu ve Rus topraklarından 70 milden fazla fark edilmeden çelik fabrikasına uçmayı, mühimmat yerleştirmeyi ve yaralıları tahliye etmeyi başardılar.
Oleksiy, “İlk görevler başarılıydı çünkü düşman, Ukraynalıların buna cesaret edebileceğini hayal edemiyordu” dedi. “Oraya nasıl geldiğimizi anladıklarında, misyonlar zayiat vermeye başladı.” Ukraynalılar teslim olmadan birkaç gün önce üç helikopterin kaybedilmesinin ardından uçuşlar sona erdi.
Tesadüfen, Ukrayna’nın helikopter gücünün bir kısmı, Rusya geçen yıl işgaline başladığında Demokratik Kongo Cumhuriyeti’nde Birleşmiş Milletler barışı koruma görevindeydi. Birkaç ay geri dönemedi, ancak döndüğünde, tükenmiş kuvvete deneyimli pilotlar ve daha fazla helikopter ekledi.
Son günlerde, Sikorsky Tugayı pratik bir rutine yerleşti. Pilotlar gün doğumundan önce kalktılar, ancak bazıları diğerlerinden daha geç, diye şaka yaptı bir pilot. Pilotların çoğu bir röportajı reddetti veya güvenlik nedenleriyle isimlerini ve fotoğraflarını yayınlamamalarını istedi.
Genellikle şafakta, hava müsait olduğunda günün ilk muharebe görevindedirler ve yakıt ikmali yapmak, yükseltmek ve bir sonraki görevi beklemek için günde 10 uçuş yapabilirler. Geçen hafta kantinlerinde hazır kahve içtiler ve sipariş geldiğinde aynı saatte ayağa kalktılar.
Yeniden göreve başlayan ancak tamamen iyileşene kadar uçmayacak olan pilot Ivan, “‘demir atlarımıza’ her zaman yakınız” dedi. “Size yeri ve ne yapacağınızı söylüyorlar.”
Batı eğitimi, mürettebata rotalarını ve taktiklerini seçmede daha fazla inisiyatif sağladı, diye ekledi.
Pilotlar yeteneklerine güvenmeye devam ediyor, ancak sınırlarının da farkında. Bir pilot, NATO pilotlarına helikopterlerini bu kadar uç noktalara götürüp götürmediklerini sormak istediğini söyledi. Batılı uçan makinelere göz dikiyorlar: “Kara Şahinler,” dedi biri. “Apaçiler,” dedi bir başkası, “birçoğu.”
Evelina Riabenko Ve Oleksandr Çubko Doğu Ukrayna’dan gelen raporlara katkıda bulundu.