Şizofreni

BenMelek

New member
Şizofreni en ağır akıl hastalıklarından biridir. Ömür uzunluğu sürdüğünden bireyin hayatında az ya da fazlaca kesinlikle bir mağduriyete sebep olur. Şizofreni terimi birinci kere 1911 yılında Eugen Bleuler tarafınca kullanılmıştır. Çocuklarda ise 1926 yılında August Homburger tarafınca tanımlanmıştır. Şizofreni daha hayli yetişkinlikte başlayan bir hastalık bulunmasına karşın, çocukluk yahut ergenlik çağında da başlayabilir. 1950’ li senelera kadar bu hastalığın tedavisi bulunmadığından, hastaların birçok uzun mühlet hastanelerde yatıyor, mukadderatına terk edilmek üzere sokağa bırakılıyor ya da etrafı tarafınca mevte mahkum ediliyordu. 1950’ de birinci şizofreni ilacının bulunmasıyla ümitler yeşerdi ve günümüze kadar büyük adımlar atıldı. Şuan birtakım şizofreni hastaları hayatlarına devam etmekte, mesleklerini sürdürebilmekte, yalnızca ayaktan denetimlerle hastaneye yatmadan tedavilerini devam ettirebilmektedir.

Şizofreni hastalarında gerçeği kıymetlendirme algısı kaybolmuştur. Hastalar kendilerini, hareketleri ve fikirlerini telepati ya da ışınlar yoluyla dış güçler tarafınca yönetiliyor üzere hissederler. Kendi niyetlerinin sese dönüştüğünü, yayıldığını ya da oburlarının niyetlerinin kendi niyetlerine eklendiğini, kimi vakit de fikirlerinin dışarıdan öbürleri tarafınca çalındığını hissederler. Kimi hastalar kendileri hakkında konuşulduğunu ya da davranışları hakkında yorumlar yapıldığını düşünürler. kimi vakit manzaralar görüp, sesler duyarlar. Sesler hastayı yöneten ( git camdan atla, annen senin kötülüğünü istiyor, ona ziyan ver), alay eden (sen aptalın tekisin) yahut öbür şeyler söyleyen sesler olabilir. Birtakım hastalarda fikirler açığa her yerde çıkarken, kimilerinde düşündüğü husus açılmadığı takdirde, başka beşerler üzere yorumlar yapıp, hayatlarına devam edebilirler.

Hastalığın bir kısmı süratli bir biçimde birkaç haftada başlarken, çoğunluğu aylar, yıllar ortasında başlar ve gelişir. Çocukluk çağında başlayan şizofreni erkeklerde daha sık görülür. Hastalık başlamadan evvel hastada garip davranışlar, toplumsal geri çekilme, mizaç değişikliği, öfke patlamaları, huzursuzluk ve konsantrasyon bozuklukları görülebilir. Bu belirtiler teşhis koymak için kâfi olmamakla birlikte erken müdahale için dikkatle takip edilmesi gereklidir. Hastalığın niçini olarak tek faktör göstermek şuan yanlışsız olarak kabul edilmemektedir. Ama bu hastalıkta genetik yatkınlığın kıymeti büyüktür. Örneğin birinci derece akrabalarında şizofreni olan birinin şizofreni olma mümkünlüğü olağan insanlara göre %10 daha yüksek bir ihtimaldir. Çevresel gerilimler ise şizofreniye sebep olmaktan fazla hastalığın ortaya çıkmasını kolaylaştırabilir.

Bu düzelmelerde ailenin toplumsal dayanağı, doktora ulaşımdaki rahatlık, çevresel düzenlemeler büyük ehemmiyet taşımaktadır. Tedavisinde antipsikotik ismi verilen ilaçlar, psikoterapi ve Elektro Konvulsif Tedavi (EKT) üzere çeşitli tedaviler kullanılmaktadır. Unutmamak gerekir ki Şizofreni tedavisinde en değerli nokta sistemli takiptir.

Haftaya görüşmek üzere, sağlıcakla kalın…