Koronavirüs (Kovid-19) ile birlikte konutlarda geçirdiğimiz vakitte arttı. Haliyle internetten yapılan alışverişlerle birlikte kargolar, kâğıtlar, alışveriş poşetleri, pil, plastik derken meskenlerde oluşan atık ölçüsü çok çoğaldı. ‘Çöp’ deyip attığımız atıklar, tabiatta uzun mühlet çözülmeyen objeler olarak senelerca varlığını sürdürüyor. Büyük bir etraf kirliliğine niye oluyor.
“En hoş paklık kirletmemektir” sloganı yıllardır lisanlardan düşmese de, oluşmasına niye olduğu atıklarla uğraşmak zorunda kalıyor insanoğlu. Lakin bu hususta verilen gayretler birçok vakit yetersiz kalıyor. Bireyden başlayıp kamu kurumlarına kadar uzanan geniş bir yelpazede verilen “temiz çevre” hengamesi meskenden başlar.
ETRAFIMIZI KORUMAK HEPİMİZİN VAZİFESİ
Konutta geri dönüşüm çalışmaları da tam bu noktada doğayı korumak için hepimize; yapabilecek bir şeyler olduğunu gösteren kıymetli bir fikir olarak karşımıza çıkıyor. Kullandığımız biroldukca eseri; aslında direkt çöpe atmak yerine kaynağında gerçek ayrıştırmayı gerektiriyor. Burada en değerli öge tüketici şuurunu arttırmak ve farkındalık oluşturmak.
Yeşili, ağacı, oksijeni ve hoş dünyamızı korumak elimizde. Bilhassa hammaddesi yeşil tabiat olan kağıdın geri dönüşümü hayati ehemmiyette. Yeni Şafak; değeri gün geçtikçe artan ‘Sıfır Atık ve Geri Dönüşüm’ bahislerine dikkat çekmek için dolu dolu yazı dizisi hazırladı. Çalışmamızı; Etraf ve Şehircilik Bakanlığı, bölümde faaliyet gösteren endüstriciler, kâğıt toplama merkezleri, geri dönüşüm tesisleri, tüketici dernekleri ve mevzunun muhatabı öteki kurumlarla konuşarak hazırladık. Bildirimiz net, bahsimiz hassas: Çöp deyip geçmeyin… Çöp değil ulusal servet…
ELBİRLİĞİYLE FARKINDALIK OLUŞTURMAMIZ KURAL
Yapılan araştırmalara göre; Türkiye’de bir meskende ayda ortalama 500 liralık geri dönüşüm materyali çıkıyor. Avrupa’da paklık eserleri için geri dönüşümden yapılan eserler tercih ediliyor. Hem daha ucuz tıpkı vakitte yine geri dönüştürülebiliyor. Global ısınma ve iklim değişikliği hepimizi etkiliyor. Geri dönüşüm mümkünse sıfır atık konusunda evvela konutlardan başlamamız gerekiyor. Akabinde okullarda verilecek eğitimlerle desteklenmeli. Kamu kurumları, belediyeler de bu işin değerli bir sacayağını oluşturuyor. El birliği ile farkındalık oluşturarak etrafa saygılı ve sürdürülebilir bir gelecek inşa edebiliriz.
SELÜLOZA 1 MİLYAR DOLAR PARA VERİYORUZ
Kaynağında yanlışsız ayrıştırılmamış yahut toplanma ve taşınma esnasında hakikat kriterler uygulanmamış ambalaj atıkları kendi eser kümelerinde birebir hammadde olarak kullanılamıyor, yani geri dönüşüm ve geri kazanım süreçleri sekteye uğruyor. Bir kısmı güç üretimi için ilgili tesislere yönlendirilirken öbür niteliğini kaybetmiş ambalaj atıkları da istifleyip yok ediliyor. Olağanda olması gereken her konutta kâğıdı ayırıp, içine kâğıttan öbür hiç bir şey koymamak lazım. Yediğimiz pizzanın kutusunu ortasında pizza kalmadan bir kenara kutuyu ayırmak lazım. Ülke olarak selüloz hususuna yıllık 1 milyar dolar civarında para veriyoruz. Kaynağında ayrıştırma, hakikat planlama ile geri dönüşüm firmalarına kaliteli atık ulaştırırız. Türkiye’deki lokal idarelerle sürdürülebilir iktisada artı kıymet sunabiliriz. bununla birlikte atıkların çöp formunda tabiatta bırakılmasının oluşturduğu çevresel tesirin azaltılmasının yanında güç tasarrufu da elde etmiş oluruz.
GERİ DÖNÜŞÜM TESİSLERİNİN ANA KAYNAĞI MESKENLER
Geri dönüşüm tesislerinin ana kaynağını meskenler oluşturuyor. Hanelerde gerçek ayrıştırma yapılırsa bu uygulama ile öbür toplu ya da ferdi ömür alanlarına da tesir edebilir. sıradan uygulamalarla o ambalajların geri dönüşebilir formda teslim edebiliriz. İçinde katı yahut sıvı atık bırakmadan durulamak kafidir. Ambalajlar 4 yahut 5 farklı kategoride tasnif edilebilir lakin buna imkân yoksa sayı 2’ye indirilebilir. birinci vakit içinderda yapmamız gereken şey tabiata ziyan vermeyecek eserleri seçmek, ikincisi de bu mamüllerin atıklarını mümkün olduğunca kıymetlendirmekten geçiyor. Her gün konutlarda yoğurt kabı, içecek şişeleri, konserve kutuları, kavanozlar, marketlerden satın alınan besin mamüllerinin sarılı olduğu paketler üzere onlarca ambalaj atığı çıkıyor. Bu hususta biroldukça kolay geri dönüşüm fikirleri bulmak mümkün. Günlük hayatınızda tek kullanımlık ve tabiata ziyan veren eserlerden uzaklaşmak kıymetli.
Plastik kullanmasını sonlandıralım
Günlük hayatta pratik bir kullanıma sahip olan plastikler tabiatta kolay kolay dönüşüm döngüsüne girmedikleri için etraf kirliliğine yol açıyor. Tabiat için önemli bir tehlike olan plastiklerin çok kullanmasını azaltmak için yapacağımız epeyce şey var. Örneğin; gün ortasında çoğunlukla tükettiğimiz suyu plastik şişeden içmek yerine cam şişeler kullanmaya başlayabiliriz. Hatta iş yerine ya da okula götürmek üzere bir cam şişe satın alabilirsiniz. Ayrıyeten fazlalık olan plastik eşyalarınızı direkt çöp kutusuna atmak yerine konutunuzun yakınındaki geri dönüşüm kutusuna atmanızı tavsiye ederiz. Alışverişte tüketici olarak bez çanta, file, bez kese ve hasır çanta kullanabiliriz. bir daha kullanılabilir bir eser ile, büyük ölçüde kullan-at plastik poşeti engelleyebiliriz. bununla birlikte satıcının da kese kâğıdı vermesini, belediyenin bu türlü yönlendirmesini talep edebiliriz.
AB’den tek kullanımlık plastik eserlere yasak
Avrupa Birliği (AB) Kurulu, atıklarla çaba için en sık karşılaşılan tek kullanımlık plastik eserleri yasaklayan düzenlemeye onay verdi. AB Kurulu, denizler ve kıyılarda en epeyce bulunan tek kullanımlık plastik atıkların kullanmasını yasaklamaya yönelik düzenlemenin kabul edildiğini deklare etti. Buna nazaran, uygun alternatiflerin bulunduğu tek kullanımlık plastik eserler, 2021 yılından itibaren piyasalardan yasaklanacak. Plastik kulak pamukları, çatal-bıçak setleri, tabaklar, pipetler, içecek karıştırıcılar, balon çubukları ve besin kapları AB ülkelerinde kullanılmayacak. AB üyesi ülkeler, 2029 yılına kadar tek kullanımlık plastik şişelerin yüzde 90’ını toplama maksadı koyacak.
Toplumsal şuur yanlışsız yaklaşımla oluşur
Ambalaj atıklarını geri kazanmak için, çöplerden (organik atıklar ve geri dönüşmeyen öbür atıklar) farklı biriktirmemiz ve yeşil kumbara atık ünitelerine atmamız kâfi. Ambalajları ve geri dönüşebilir öteki atıkları konutlarında ayrıştırarak (organik çöpler ve başkaları şeklinde) çöp toplama kutularına bırakılması az ölçüde da olsa yapılıyor fakat organik çöpler ile bir arada birebir konteynere atılıyor olmaları ve bir biçimde karıştırılmaları bu ambalajların geri dönüşümde kullanmasını engelliyor ve kalitesiz bir atık meydana geliyor. Marketler ve öteki satış noktaları, alışveriş merkezleri ambalaj atığı oluşturdukları için büyük ölçekli ambalaj atığı üreticisi sayılıyor. Bunların yanısıra, tüm işyerleri, okullar, hastaneler, kamu kurumları da ambalaj üreticileridir. Kıymetli olan bu üretici ünitelerin yanlışsız yönlendirilebilmesi. bu biçimdece; sürdürülebilir, geri dönüşebilir ve yeşil iktisat odaklı bir konsept ile toplumsal şuur oluşur.
“En hoş paklık kirletmemektir” sloganı yıllardır lisanlardan düşmese de, oluşmasına niye olduğu atıklarla uğraşmak zorunda kalıyor insanoğlu. Lakin bu hususta verilen gayretler birçok vakit yetersiz kalıyor. Bireyden başlayıp kamu kurumlarına kadar uzanan geniş bir yelpazede verilen “temiz çevre” hengamesi meskenden başlar.
ETRAFIMIZI KORUMAK HEPİMİZİN VAZİFESİ
Konutta geri dönüşüm çalışmaları da tam bu noktada doğayı korumak için hepimize; yapabilecek bir şeyler olduğunu gösteren kıymetli bir fikir olarak karşımıza çıkıyor. Kullandığımız biroldukca eseri; aslında direkt çöpe atmak yerine kaynağında gerçek ayrıştırmayı gerektiriyor. Burada en değerli öge tüketici şuurunu arttırmak ve farkındalık oluşturmak.
Yeşili, ağacı, oksijeni ve hoş dünyamızı korumak elimizde. Bilhassa hammaddesi yeşil tabiat olan kağıdın geri dönüşümü hayati ehemmiyette. Yeni Şafak; değeri gün geçtikçe artan ‘Sıfır Atık ve Geri Dönüşüm’ bahislerine dikkat çekmek için dolu dolu yazı dizisi hazırladı. Çalışmamızı; Etraf ve Şehircilik Bakanlığı, bölümde faaliyet gösteren endüstriciler, kâğıt toplama merkezleri, geri dönüşüm tesisleri, tüketici dernekleri ve mevzunun muhatabı öteki kurumlarla konuşarak hazırladık. Bildirimiz net, bahsimiz hassas: Çöp deyip geçmeyin… Çöp değil ulusal servet…
ELBİRLİĞİYLE FARKINDALIK OLUŞTURMAMIZ KURAL
Yapılan araştırmalara göre; Türkiye’de bir meskende ayda ortalama 500 liralık geri dönüşüm materyali çıkıyor. Avrupa’da paklık eserleri için geri dönüşümden yapılan eserler tercih ediliyor. Hem daha ucuz tıpkı vakitte yine geri dönüştürülebiliyor. Global ısınma ve iklim değişikliği hepimizi etkiliyor. Geri dönüşüm mümkünse sıfır atık konusunda evvela konutlardan başlamamız gerekiyor. Akabinde okullarda verilecek eğitimlerle desteklenmeli. Kamu kurumları, belediyeler de bu işin değerli bir sacayağını oluşturuyor. El birliği ile farkındalık oluşturarak etrafa saygılı ve sürdürülebilir bir gelecek inşa edebiliriz.
SELÜLOZA 1 MİLYAR DOLAR PARA VERİYORUZ
Kaynağında yanlışsız ayrıştırılmamış yahut toplanma ve taşınma esnasında hakikat kriterler uygulanmamış ambalaj atıkları kendi eser kümelerinde birebir hammadde olarak kullanılamıyor, yani geri dönüşüm ve geri kazanım süreçleri sekteye uğruyor. Bir kısmı güç üretimi için ilgili tesislere yönlendirilirken öbür niteliğini kaybetmiş ambalaj atıkları da istifleyip yok ediliyor. Olağanda olması gereken her konutta kâğıdı ayırıp, içine kâğıttan öbür hiç bir şey koymamak lazım. Yediğimiz pizzanın kutusunu ortasında pizza kalmadan bir kenara kutuyu ayırmak lazım. Ülke olarak selüloz hususuna yıllık 1 milyar dolar civarında para veriyoruz. Kaynağında ayrıştırma, hakikat planlama ile geri dönüşüm firmalarına kaliteli atık ulaştırırız. Türkiye’deki lokal idarelerle sürdürülebilir iktisada artı kıymet sunabiliriz. bununla birlikte atıkların çöp formunda tabiatta bırakılmasının oluşturduğu çevresel tesirin azaltılmasının yanında güç tasarrufu da elde etmiş oluruz.
GERİ DÖNÜŞÜM TESİSLERİNİN ANA KAYNAĞI MESKENLER
Geri dönüşüm tesislerinin ana kaynağını meskenler oluşturuyor. Hanelerde gerçek ayrıştırma yapılırsa bu uygulama ile öbür toplu ya da ferdi ömür alanlarına da tesir edebilir. sıradan uygulamalarla o ambalajların geri dönüşebilir formda teslim edebiliriz. İçinde katı yahut sıvı atık bırakmadan durulamak kafidir. Ambalajlar 4 yahut 5 farklı kategoride tasnif edilebilir lakin buna imkân yoksa sayı 2’ye indirilebilir. birinci vakit içinderda yapmamız gereken şey tabiata ziyan vermeyecek eserleri seçmek, ikincisi de bu mamüllerin atıklarını mümkün olduğunca kıymetlendirmekten geçiyor. Her gün konutlarda yoğurt kabı, içecek şişeleri, konserve kutuları, kavanozlar, marketlerden satın alınan besin mamüllerinin sarılı olduğu paketler üzere onlarca ambalaj atığı çıkıyor. Bu hususta biroldukça kolay geri dönüşüm fikirleri bulmak mümkün. Günlük hayatınızda tek kullanımlık ve tabiata ziyan veren eserlerden uzaklaşmak kıymetli.
Plastik kullanmasını sonlandıralım
Günlük hayatta pratik bir kullanıma sahip olan plastikler tabiatta kolay kolay dönüşüm döngüsüne girmedikleri için etraf kirliliğine yol açıyor. Tabiat için önemli bir tehlike olan plastiklerin çok kullanmasını azaltmak için yapacağımız epeyce şey var. Örneğin; gün ortasında çoğunlukla tükettiğimiz suyu plastik şişeden içmek yerine cam şişeler kullanmaya başlayabiliriz. Hatta iş yerine ya da okula götürmek üzere bir cam şişe satın alabilirsiniz. Ayrıyeten fazlalık olan plastik eşyalarınızı direkt çöp kutusuna atmak yerine konutunuzun yakınındaki geri dönüşüm kutusuna atmanızı tavsiye ederiz. Alışverişte tüketici olarak bez çanta, file, bez kese ve hasır çanta kullanabiliriz. bir daha kullanılabilir bir eser ile, büyük ölçüde kullan-at plastik poşeti engelleyebiliriz. bununla birlikte satıcının da kese kâğıdı vermesini, belediyenin bu türlü yönlendirmesini talep edebiliriz.
AB’den tek kullanımlık plastik eserlere yasak
Avrupa Birliği (AB) Kurulu, atıklarla çaba için en sık karşılaşılan tek kullanımlık plastik eserleri yasaklayan düzenlemeye onay verdi. AB Kurulu, denizler ve kıyılarda en epeyce bulunan tek kullanımlık plastik atıkların kullanmasını yasaklamaya yönelik düzenlemenin kabul edildiğini deklare etti. Buna nazaran, uygun alternatiflerin bulunduğu tek kullanımlık plastik eserler, 2021 yılından itibaren piyasalardan yasaklanacak. Plastik kulak pamukları, çatal-bıçak setleri, tabaklar, pipetler, içecek karıştırıcılar, balon çubukları ve besin kapları AB ülkelerinde kullanılmayacak. AB üyesi ülkeler, 2029 yılına kadar tek kullanımlık plastik şişelerin yüzde 90’ını toplama maksadı koyacak.
Toplumsal şuur yanlışsız yaklaşımla oluşur
Ambalaj atıklarını geri kazanmak için, çöplerden (organik atıklar ve geri dönüşmeyen öbür atıklar) farklı biriktirmemiz ve yeşil kumbara atık ünitelerine atmamız kâfi. Ambalajları ve geri dönüşebilir öteki atıkları konutlarında ayrıştırarak (organik çöpler ve başkaları şeklinde) çöp toplama kutularına bırakılması az ölçüde da olsa yapılıyor fakat organik çöpler ile bir arada birebir konteynere atılıyor olmaları ve bir biçimde karıştırılmaları bu ambalajların geri dönüşümde kullanmasını engelliyor ve kalitesiz bir atık meydana geliyor. Marketler ve öteki satış noktaları, alışveriş merkezleri ambalaj atığı oluşturdukları için büyük ölçekli ambalaj atığı üreticisi sayılıyor. Bunların yanısıra, tüm işyerleri, okullar, hastaneler, kamu kurumları da ambalaj üreticileridir. Kıymetli olan bu üretici ünitelerin yanlışsız yönlendirilebilmesi. bu biçimdece; sürdürülebilir, geri dönüşebilir ve yeşil iktisat odaklı bir konsept ile toplumsal şuur oluşur.