Sezai55
New member
BRÜKSEL — Sonunda yeni İstikrar Paktı da Avrupa Parlamentosu'ndan yeşil ışık alacak. AP milletvekillerinin taleplerine rağmen Ecofin (AB maliye bakanları) tarafından onaylanan metni değiştirmeye yönelik manevra alanı aslında çok dar.
Dün gece, nihai metnin belirlenmesi için Trilogue (Parlamento, Konsey ve Komisyon temsilcilerini bir araya getiren gayri resmi organ) olarak adlandırılan bir dizi toplantı düzenlendi. Ancak Konsey, yani 27 hükümet açısından tavizler çok az ve çok sınırlı oldu. Hepsi, özellikle dijital ve yeşil geçişe yatırım yapma olasılığını minimum düzeyde genişletmeye odaklandı.
Bu konuda yasa koyuculardan biri olan Avrupa Odası metnin daha derinlemesine düzeltilmesini isterdi. Özellikle parametrelerin açık ve borç üzerindeki “sosyal” etkileri üzerine. Buradaki fikir, şu anda maksimum yedi yıl olarak belirlenen aşırı açıktan kurtulma süresini uzatmaktı. Ancak bu seçenek Konsey tarafından açıkça reddedildi.
Bu nedenle Meloni hükümetinin birkaç gündür İstikrar Paktı'nı yumuşatmaya dair beslediği umut artık söndü. Üstelik İtalyan yönetimi, esasen Fransa, Almanya ve İspanya tarafından yürütülen ve üzerinde anlaşmaya varılan yönetişim reformu müzakerelerinden kırık kemiklerle çıkmıştı.
Ayrıca parlamento grupları arasında da tam bir uyum sağlanamadı. Örneğin, her şeyden önce Alman liderliğinden etkilenen EPP'nin, iç tartışmalardan kaçınmak için parametreleri gevşetme niyeti yoktu. Ve PSE birçok kez bölündüğünü gösterdi. Şüpheler tam da tedbirin sosyalist raportörü Portekizli Margarida Marques'e yöneldi. Dün PSE temsilcisi ısrar etti: «Üye devletlerin stratejik önceliklere yatırım yapacak mali alana sahip olmasını sağlamalıyız. Bu olmadan Avrupa Parlamentosu bir anlaşmayı imzalamayı reddedecektir.” Ancak pek çok kişi, sosyalist İspanyol başbakanı Pedro Sanchez'in nihai anlaşmayı tanımlamada oynadığı rolün, PSE'nin İberyalı temsilcilerini metni çok fazla sorgulamamaya ittiğinden korkuyor. ve yeni kurulan İspanyol hükümeti için zorluk yaratmamak.
Bir başka hususu da akılda tutmak gerekir. Bunlar aslında yeni İstikrar Paktı'nın Meclis'te onaylanması için son günler. Aslında Trilogue'daki anlaşmaya rağmen makalenin yazıya geçirilmesi ve temizlenmesi için teknik zamanlar vardır. Ve son parlamento oturumu Nisan ayında yapılacak, ardından Haziran seçimleri için her şey duruyor. Yani ya reform Nisan ayına kadar Strazburg'da onaylanacak ya da her şey sonbahara ertelenecek. Ancak bu noktada yeni kuralların kaçınılmaz olarak 2025'te yürürlüğe girmesi bekleniyor.
Ancak her şey yolunda gitse bile hala gerçek olabilecek bir risk. Reforma tabi tutulan Pakt, aslında hükümetlerin aşırı açık ve borçlardan kurtulmaya hizmet eden çok yıllı bir harcama planı sunmasını gerektiriyor. Avrupa seçimlerinin ardından ve Komisyon'un süresi dolduğunda ve yenisini beklerken bu prosedürü tamamlamak mümkün olacak mı?
Eğer durum böyle olmasaydı, yeni kuralların fiilen askıya alınması söz konusu olacaktı. Kuzey Avrupa'nın “şahinleri”nin ve en katı partilerinin zaman kaybetmeye ve bir an önce onay almaya niyetli olmamalarının nedeni de budur.
Dün gece, nihai metnin belirlenmesi için Trilogue (Parlamento, Konsey ve Komisyon temsilcilerini bir araya getiren gayri resmi organ) olarak adlandırılan bir dizi toplantı düzenlendi. Ancak Konsey, yani 27 hükümet açısından tavizler çok az ve çok sınırlı oldu. Hepsi, özellikle dijital ve yeşil geçişe yatırım yapma olasılığını minimum düzeyde genişletmeye odaklandı.
Bu konuda yasa koyuculardan biri olan Avrupa Odası metnin daha derinlemesine düzeltilmesini isterdi. Özellikle parametrelerin açık ve borç üzerindeki “sosyal” etkileri üzerine. Buradaki fikir, şu anda maksimum yedi yıl olarak belirlenen aşırı açıktan kurtulma süresini uzatmaktı. Ancak bu seçenek Konsey tarafından açıkça reddedildi.
Bu nedenle Meloni hükümetinin birkaç gündür İstikrar Paktı'nı yumuşatmaya dair beslediği umut artık söndü. Üstelik İtalyan yönetimi, esasen Fransa, Almanya ve İspanya tarafından yürütülen ve üzerinde anlaşmaya varılan yönetişim reformu müzakerelerinden kırık kemiklerle çıkmıştı.
Ayrıca parlamento grupları arasında da tam bir uyum sağlanamadı. Örneğin, her şeyden önce Alman liderliğinden etkilenen EPP'nin, iç tartışmalardan kaçınmak için parametreleri gevşetme niyeti yoktu. Ve PSE birçok kez bölündüğünü gösterdi. Şüpheler tam da tedbirin sosyalist raportörü Portekizli Margarida Marques'e yöneldi. Dün PSE temsilcisi ısrar etti: «Üye devletlerin stratejik önceliklere yatırım yapacak mali alana sahip olmasını sağlamalıyız. Bu olmadan Avrupa Parlamentosu bir anlaşmayı imzalamayı reddedecektir.” Ancak pek çok kişi, sosyalist İspanyol başbakanı Pedro Sanchez'in nihai anlaşmayı tanımlamada oynadığı rolün, PSE'nin İberyalı temsilcilerini metni çok fazla sorgulamamaya ittiğinden korkuyor. ve yeni kurulan İspanyol hükümeti için zorluk yaratmamak.
Bir başka hususu da akılda tutmak gerekir. Bunlar aslında yeni İstikrar Paktı'nın Meclis'te onaylanması için son günler. Aslında Trilogue'daki anlaşmaya rağmen makalenin yazıya geçirilmesi ve temizlenmesi için teknik zamanlar vardır. Ve son parlamento oturumu Nisan ayında yapılacak, ardından Haziran seçimleri için her şey duruyor. Yani ya reform Nisan ayına kadar Strazburg'da onaylanacak ya da her şey sonbahara ertelenecek. Ancak bu noktada yeni kuralların kaçınılmaz olarak 2025'te yürürlüğe girmesi bekleniyor.
Ancak her şey yolunda gitse bile hala gerçek olabilecek bir risk. Reforma tabi tutulan Pakt, aslında hükümetlerin aşırı açık ve borçlardan kurtulmaya hizmet eden çok yıllı bir harcama planı sunmasını gerektiriyor. Avrupa seçimlerinin ardından ve Komisyon'un süresi dolduğunda ve yenisini beklerken bu prosedürü tamamlamak mümkün olacak mı?
Eğer durum böyle olmasaydı, yeni kuralların fiilen askıya alınması söz konusu olacaktı. Kuzey Avrupa'nın “şahinleri”nin ve en katı partilerinin zaman kaybetmeye ve bir an önce onay almaya niyetli olmamalarının nedeni de budur.