İzmirliEfe
New member
MASKESİZ SÖYLEŞİLER -AHMET UYKAN
O hâlâ Beşiktaş formasıyla Harika Lig’de tüm vakit içinderda en epeyce gol atan futbolcu. İsmi marşlara mevzu oldu. Siyah beyazlıların en başarılı devrinde o vardı. Beşiktaş formasıyla 3’ü üst üste olmak üzere 4 şampiyonluk yaşadı. Alandaki hazır karşılıklılığı ve mizah anlayışını şu an televizyonda yaptığı yorumlarda da gösteriyor. Beşiktaş’ın ve Türkiye’nin unutulmaz oyuncularından Feyyaz Uçar, sorularımıza ‘maskesiz’ cevaplar verdi. İşte o söyleşi…
“ÇAYIR ÇİMEN TOP OYNARDIK”
-Öncelikle çocukluk senelerınıza gidelim. Futbola olan merakınız nasıl başladı?
Bizim çocukluğumuzda top oynanacak çayırlar ve gibisi yeşil alanlar mevcuttu. Çocukluk yıllarımız mahalle yahut sokak ortalarında top oynayarak geçti. daha sonra amatör olarak 16 yaşında Avcılar’da oynamaya başladım. Orada 2 sene oynadıktan daha sonra Beşiktaş Genç Kadrosu’na geldim.
-Sizin Beşiktaş’tan evvel Lüleburgazspor’a gidiş öykünüz vardı. O süreci özetlemek gerekirse anlatır mısınız?
Dayımla birlikte Lüleburgazspor ile mutabakata gittik. Onlar beni Çorlu Meslek Lisesi’ndeki lise maçlarından takip etmişler. O gün grubun hocası değişmiş. Lüleburgaz’ın başına merhum Sabahattin Kuruoğlu geldi. çabucak sonrasında onunla Beşiktaş’ta çalışma fırsatım oldu. Yardımcı hocalık yapmıştı Beşiktaş’ta. Tabi Sabahattin hoca bu biçimdelar beni tanımıyor. Ben oyuncuyu görmeden onu alamam dedi. Dayım da sonlandı. İstanbul’a döndü. Bana öğlenden daha sonra seçmeler var. Oraya katıl dediler.
“LÜLEBURGAZ’DAN TIR İLE KONUTA DÖNDÜM”
-Seçmelere katılmayı kabul ettiniz mi pekala?
Evet…Buraya kadar gelmişim bari top oynayayım dedim. O gün oynadım maçı. Akşam Lüleburgaz’ın idarecileri beni yoldan çevirdikleri bir TIR’a bindirdiler. TIR’ın üzerinde İstanbul Avcılar sapağına kadar geldim. Oradan meskene kadar yürüdüm. Sonraki gün Beşiktaş Genç Grubu’ndan merhum Hasan Tutaş konutumuza geldi. Onu Atıf Keçeci gorevlendirmiş. Bana ‘Beşiktaş’ta oynar mısın’ diye sordu. Şaşkına döndüm tabi… Çabucak kabul ettim. Şu saatte kulübe gel dedi. ‘Avcılar’daki bonservisim ne olacak?’ dedim. ‘Sana gelmedilk evvel bir kadro forma karşılığında bonservisini aldık’ dedi. O biçimde Beşiktaş maceram başladı.
“daha sonraDAN GOLCÜLÜĞE TERFİ ETTİM”
-O senelerda mevkiiniz neydi? bir daha forvet mi oynuyordunuz?
Herkes beni golcü olarak biliyor. Lakin lise kadrosunda stoper oynuyordum. Beşiktaş Genç Ekibi’nde sağ açık ve sol kanat oynamaya başladım. bir süre daha sonra forvete geçtim. Fenerbahçe’de (Tomislav) İvic, beni 8 maç ön libero oynattı. Değişik mevkilerde de oynayabiliyordum. Ancak hiç bir vakit pivot santrafor değildim. Hareketli, sağa sola deplase olan gezgin santrafordum. İki ayağımı da düzgün kullanıyordum. Topla süratli hareket edebiliyordum.
“BURS ALSAYDIM DAHA FARKLI OLURDU”
-Siz hem futbolu tıpkı vakitte okulu bir ortada götürebilen nadir yüksek tahsilli oyunculardansınız. İkisini tıpkı anda yürütmek güç oldu mu?
Evet epeyce zorlandım. Yaşıtlarımın hepsi o ezayı çektiler. Günümüzdeki üzere üniversitelerde burs sistemi yoktu. Bu yüzden güç oldu. Derslerim sarktı. Okulu 4 yıl yerine 5 senede bitirdim. Artık görüyorum kimi üniversiteler yetenekli atletlere burs veriyor. Bu epey hoşuma gidiyor. İkisini bir ortada rahatlıkla götürebilirler.
“GORDON TEK PASLA KUPALARI TOPLADI”
-Beşiktaş’taki yıldızınız Gordon Milne devrinde parladı. Sizin de attığınız gollerle 3 sene art geriye şampiyon oldunuz. Bu muvaffakiyetin sırrı neydi?
Gordon, birinci geldiğinde sanıyorum ligi 6.sırada bitirdik. Tek pas oynatmaya çalışıyordu. Antrenmanın son 20-30 dakikasında sahanın 4’te birinde tek pas oynuyorduk. Eğlenceli olsun diye kendisi de oynuyordu. Lakin biz bu tek pas oyununa alışık değildik. Birinci sene herkes zorlandı. Bilhassa tek ayaklı oyuncular. İkinci sene süratli oynamaya ve daha çabuk düşünmeye başladık. Tek pas oyununda top gelmedilk evvel konum alma zaruriliği vardır. Tenisteki üzere. Vakit geçtikçe bu kadroda oturmaya başladı. Bence işin sırrı Gordon’un aşıladığı tek pas oyunuydu.
“TAKTİĞİMİZ MUHAKKAKTI LAKİN DURDURAN ÇIKMADI”
-Milne ile adeta ezberlenmiş bir taktikle oynuyordunuz. Çoklukla sağdan ve soldan yapılan muz ortalarla sonuca gidiyordunuz. Buna karşın rakipleriniz size tedbir alamıyordu.
Evet genelde o denli deniliyordu. Lakin tek pasa dönüp çabuk oynadığımızda önlem alamıyorlardı. Yani bize yapılan yorumlar daima öyleydi. Biliyoruz nasıl oynadıklarını lakin bir türlü tedbir alamıyoruz diyorlardı. Tek pasın yanı sıra bir de çift santrafor oynuyorduk. Birimiz ön yahut art direğe koşu yapmak zorundaydı. ötürüsıyla ceza alanının ortasındaki en tesirli noktalara en az birer kişi gidiyordu. Bu da bize avantaj sağlıyordu.
“FENERBAHÇE’Yİ RAHAT YENİYORDUK ZİRA…”
-O devir bilhassa Fenerbahçe’ye karşı ezici bir üstünlüğünüz vardı. Bunun niçini neydi?
Fenerbahçe’nin o senelerda da birebir sorunları vardı. Çok çabuk kadrosu değiştirmek, tıpkı oyuncularda ısrar etmemek üzere… Bugün baktığımızda bir daha tıpkı şey. Biz ise takımımızı bozmuyorduk. Her sene genç bir oyuncu ortamıza katılıyordu. örneğin Şifo Mehmet geldi, Zeki (Önatlı) geldi, Şenol (Fidan) geldi…Yani grup her sene şimdi birebirdi. Yalnızca bir yahut iki destek yapılıyordu. Belli oyun sisteminde devam ettiğimiz için öteki sistemsiz kadrolara karşı muvaffakiyet sağlıyorduk.
“BU NİZAMDA METİN-ALİ-FEYYAZ ÇIKMAZ”
-Hâlâ lisanlarda olan Metin-Ali-Feyyaz üçlüsünün bir benzerini izler miyiz?
Çok sıkıntı…Şöyle ki; bunun şahıslarla yahut yetenekle alakası yok. Günümüz futbolunda büsbütün kişisellik ön planda. Her futbolcu kendine nazaran bir yıldız. Kendine ilişkin toplumsal medyada hesabı var. Hepsi kendi içine kapanıyor. Eskisi üzere birlikte bir şeyler yapmak, bir ortaya gelmek kolay değil. Aslında buna mecbur da değiller. Biz bu biçimdelar birlikte vakit geçirmek zorundaydık. Metin olsun Ali olsun hepimizin Beşiktaş’ta en az 10 yıl birlikte oynamışlığı vardır. Günümüzde bir futbolcu birebir kulüpte hayli fazla müddet kalmıyor. Zira transferde her şey futbolcu lehine gelişiyor. Bonservis olayında kontratları bittiğinde özgür kaldıkları için bir grupta uzun mühlet oynayamıyorlar. Her ne kadar 5 yıllık kontratlar yapılsa bile bu mümkün olmuyor. Bu da istikrarı bozuyor. Bu yüzden günümüzde Metin-Ali-Feyyaz üzere üç tane oyuncunun birebir ekipte uzun müddet kalması sıkıntı.
“MİLLİ KADRO, BEŞİKTAŞLILARA UZAKTI”
-Metin-Ali-Feyyaz üçlüsü o periyot lige damga vurmasına karşın A Ulusal Grup’ta niye tercih edilmedi?
Bana bakılırsa Türk futbolunda Ulusal Ekibi en çok hak eden oyuncu İstek Çalımbay olmalıydı. Karakteriyle çalışkanlığı ve futboluyla…Rıza bile Ulusal Kadro’da yeteri kadar baht bulamadı. Biz Beşiktaşlı oyuncular ne yazık ki Ulusal Gruplarda ezeli rakiplerimiz Galatasaray ve Fenerbahçeli oyuncular kadar müddet alamadık. Bunun sebepleri farklı. Kamuoyu ve medya tesiri üzere…Biz en âlâ oynadığımız periyotta bile Ulusal Grup’taki oyuncu sayımız azdı. Ortamızda en çok ulusal olan Metin’dir. Ben biraz Ali’den çok oynamışımdır. Fakat söylemiş olduğiniz üzere üçlü olarak tıpkı anda oynamadık. bu biçimde Tanju (Çolak), Rıdvan (Dilmen), Oğuz (Çetin) üzere yetenekli oyuncular vardı. aslına bakarsanız Ulusal Grup’ta tıpkı gruptan 3 oyuncunun forvet oynaması zordur. Bu pek etik de olmazdı bana bakılırsa. Tabi biz daha hayli oynamak isterdik fakat gücenmeye hakkımız yok. Sonuçta bizim kadar düzgün rakiplerimiz vardı.
“HERKES ŞUNU BİLSİN! FENERBAHÇE’YE GİTMEDİM, GÖNDERİLDİM”
-Beşiktaş’tan kopmanıza niye olan olay tam olarak neydi?
Ayrılma niçinim şuydu; o devir artık kadro yavaş yavaş dağılıyordu. Bendilk evvel Metin (Tekin) Vanspor’a gitmişti. Askerlik yüzünden. Ali (Gültiken) Kayserispor’a gitmişti. Benim Fenerbahçe’ye gitmem hayli büyütüldü. Anlamayanlara bir sefer daha söyleyeyim; Ben Fenerbahçe’ye gönderildim. Gitmedilk evvel bonservisimin mutabakatı yapılmış. bu biçimdeki mevcut idare tahminen yansılardan korkarak bunu güya ben kendi isteğimle gitmişim üzere kamuoyuna lanse etti. Merhum Süleyman Seba’nın da bu bahiste tam olarak bilgilendirildiğini düşünmüyorum. Kısmet öyleymiş. Sonuçta Fenerbahçe, akabinde Antalyaspor ve Kuşadası formalarını da giymek nasip oldu. Onun haricinde biroldukça spekülasyonlar yapıldı. Allah’a şükür benim alnım ak. Bu insanların üzerinde bir hakkım var ise öbür dünyada kul hakkımı arayacağım.
“SÜLEYMAN SEBA İLE HASTA YATAĞINDA DERTLEŞTİK”
-Rahmetli Süleyman Seba ile son defa ne vakit görüştünüz?
Ölümündilk evvel üç kez tedavi gördüğü hastanede görüştük. Bizi görmek istediğini ortak ağabeylerimize söylemiş oldu. Kendisiyle vedalaşma fırsatım oldu. Hatta bir kezinde fizik rehabilitasyon tedavisine katıldım. O sırada ona yardımcı olmaya çalıştım. Bir kezinde de dertleştik. Ruhu şad olsun. O devir bizi Beşiktaş’ta oynatmaya her türlü yeri hazırladığı için hepimiz kendisine minnettarız.
“BUGÜNKÜ LİDERLER ÜZERE HER GÜN KONUŞMAZDI”
-Seba nasıl bir liderdi? Futbolculara karşı aralı miydi?
Kendisini senede iki ya da üç kere görürdük. Mecbur kalmadıkça görüşmezdi. Yalnızca kriz devirlerinde bizi karşısına toplardı. Yanında yönetici olmazdı. Birebir konuşurdu. Benim bilhassa askerlik periyotlarında kendisiyle bir diyaloğum olmuştu.(Gülerek) Fakat beni bilirdi. Bana sevgisi vardı. Bilhassa genç oyuncuları severdi. Bugünkü liderler üzere her maçtan daha sonra çıkıp konuşma alışkanlığı yoktu. Tam zıddı bunu reddederdi.
“FENERBAHÇE’NİN REYTİNGİ DAHA FAZLADIR”
-Beşiktaş’ta 12 yıl forma giydikten Fenerbahçe’ye transfer oldunuz. Fenerbahçe’de oynamak nasıl bir histi? İki topluluk içindeki fark var mıydı?
Çok fark vardı. Fenerbahçe topluluğu fazlaca hareketliydi. Benim için tuhaf bir durumdu. Daha sakin, istikrarlı ve sistemli ekipten gelmiştim. Beşiktaş’ta ekip arkadaşlarım, hocalarım fazla değişmiyordu. Fenerbahçe o denli değil. Her sene lider değişiyor, hoca ve futbolcular değişiyor. Aziz (Yıldırım) abi gelmedilk evvel bu bu biçimdeydi. Aziz abi, en azından lider olarak uzun mühlet kalmayı başardı. Fenerbahçe’nin taraftar sayısı da bana nazaran daha fazladır. Reytingi ve okunmuşluğu fazladır. Gazetesi epey satar. Televizyonu hayli seyredilir. Çok farklı iki topluluktu. Fenerbahçe’de oynamak Beşiktaş’a bakılırsa daha güç.
“TANJU ÇOLAK ÜZERE MUAMELE GÖRMEDİM”
-Tanju Çolak ile yaptığım bir röportajda Fenerbahçe’de Sakarya kümesi olduğunu sav etmiş ve Oğuz Çetin’in kendisine pas vermek yerine Aykut Kocaman’ı tercih ettiğini söylemişti. Siz bu biçimde bir şey sezdiniz mi?
O küme değildi. Oğuz ve Aykut hayli âlâ arkadaş. Oğuz’un Aykut’un futbolculuğuna inandığına şahsen şahit oldum. Doğal olarak ona inandığı ve güvendiği için pas önceliğinin Aykut da olmasını olağan karşılıyorum. O yalnızca Oğuz’un inisiyatifidir. Bu da kendi tercihidir. Ancak bana karşı o denli bir hal hissetmedim. aslına bakarsan ekipteki en güzel arkadaşlarım Oğuz ve Aykut’tu. Bir de kaleci Engin (İpekoğlu). Onlarla hiç bir problemim olmadı.
“KİBAR AŞAĞI KİBAR ÜST DERKEN FEYZO OLDUM!”
-‘Kibar Feyzo’ lakabını size kim taktı? Bundan hoşnut musunuz?
Ya bana Samet (Aybaba) abi daima kibar diyordu. Kibar aşağı kibar üst…daha sonra ona Feyzo’yu eklediler. Bu fazlaca da hoşuma gitmedi. Lakin kibar lakabı onların takdiridir. O da büyüklerime karşı saygısızlığım olmamasından ötürüydı.
-Kariyerinizde hiç kırmız kart gördünüz mü?
Gördüm…Oğuz Sarvan’dan. Bir de Engin Kurt attı beni. Bursasporlu Ahmet Suphi bana dirsek atmıştı. Ben de üzerine yürümüştüm. Orada Engin hoca atmıştı.
“SÜRATLİ STOPERLERİ SEVMEZDİM”
-Rakip olarak zorlandığınız bir oyuncu var mıydı?
Hızlı stoperlere karşı zorlanıyordum. Sarıyer’de oynayan Birol (Demirhan) vardı. Çok çabuk bir oyuncuydu. Onunla her maç hengame ediyorduk. Galatasaraylı Bülent (Korkmaz) ile Gaziantepsporlu İhsan (Okay) da çabuktu.
“ŞİFO MEHMET’TEN daha sonra JÜBİLE YAPILMAZ Kİ”
-Sizin periyotlarda jübile gelenekti. Ama jübile yapmadan yeşil alanlara veda ettiniz. Bunun için neler söylersiniz?
Aslında ben jübileyi pek gerekli bulmuyorum. Şu anda yapıldığı üzere ligde oynanan son resmi maçta oyuncuya teşekkür edip bundan daha sonraki ömründe muvaffakiyetler dilemek daha uygun. Jübile için farklı bir hazırlığın hem oyuncuya birebir vakitte kulübüne külfet olduğunu düşünüyorum. Bir de Şifo Mehmet’in jübilesini gördükten daha sonra artık rastgele birinin jübile yapmasına gerek kalmadı. Bundan daha uygunu olamazdı.
“LUCESCU, ŞAMPİYONLUĞUN FORMÜLÜNÜ BİLİYOR”
-Beşiktaş’ın 100. yıl şampiyonluğunda siz de teknik ekipteydiniz. Bu başarıda Mircea Lucescu’nun hissesi ne kadardı?
Büsbütün Lucescu’nun başarısıdır. Yaa adam şampiyonluğun formülünü biliyor. Kendine nazaran usulü,sistemi ve davranışı var. Bir sürü sırrı var. Bunu etik olarak açıklayamam. Tabi o dönemki idarenin Lucescu’nun istediği transferleri yapması, Sinan Engin’in katkısını da unutmamak lazım. Lakin en büyük hisse Lucescu’dadır.
“BUGÜN OYNASAYDIM 30 GOLÜM ‘VAR’DI”
-Günümüzde futbolcu olsaydınız bir dönemde ortalama kaç gol atardınız?
Kurallar epey değişti. Ceza alanı içerisinde fazlaca kolay penaltılar veriliyor. Bir de konumlar kaçmıyor artık. VAR’dan penaltı geliyor. Artı rakibini birebir yakaladın mı sana sert giremiyor. Bu tam bana uygun bir ortam. Keşke benim vaktimde bu biçimde kural olsaydı. Bilhassa Metin, Ali ve ben çok tekme yedik o periyot. Bu tip fauller sarı kartla geçiştirilirdi. bu biçimde ortalama 20 golüm vardı.Bugün oynasaydım penaltısız rahat 25-30 gol atardım.
“SERGEN YALÇIN, BAŞINA KOYDUĞUNU YAPAR”
-Eski ekip dostunuz Sergen Yalçın’ın teknik yönetici olarak da başarılı olacağını birinci söyleyenlerdensiniz. Bunu nasıl hissettiniz?
Sergen Yalçın fazlaca özel bir kişiliktir. İmza merasiminde onun Beşiktaş taraftarının teveccühü karşısındaki heyecanını gördüğüm vakit bu işi başaracağına inandım. Sergen Yalçın, bir bahse motive olduğunda kurallar ne olursa olsun o işi başarır. Yani tabiatı kurallarına muhalif değilse başarır. Dönem başında epey eleştirildiği periyotta bile ona olan inancımı kaybetmedim. Sahiden çok zeki bir insan. Doğrularından vazgeçmeyen bir karakter. Tesir altında kalmayan biri. Bu ülkemizde hayli değerli. Zira Türkiye’de teknik adamlar üzerinde fazlaca baskı var. Medya, taraftar, idare ve değerli de skor baskısı kelam konusu. ötürüsıyla korkak oynamak zorunda kalıyor günümüzün teknik adamları. Korkmadan oynayan tek grubun Beşiktaş olduğunu düşünüyorum. Bunu da katiyetle Sergen Yalçın’a bağlıyorum.
“FUTBOLCUYKEN YAPAMADIĞINI BAŞARDI”
-Sergen Yalçın için futbolcuyken antrenmanları sevmez. Disiplinden uzak bir oyuncu derlerdi. Ama Beşiktaş’taki teknik adamlığında tam zıddı bir duruş sergiliyor.
Futbolcularda garip bir şey vardır. örneğin İstek Çalımbay da oyuncu olarak daima uzun uzunluklu futbolcuları tercih eder. (Gülerek) Eminim Sergen Yalçın da daha epeyce koşmak, daha epey çalışmak istiyordu. Ancak fiziki olarak yetersizliği vardı. Şu anda bu biçimdeların acısını çıkarır üzere daha hayli çalışkan, daha epey bir ortada olmaya uğraş ediyor. Zira şampiyonluğu tek başınıza başaramazsınız. İdare, topluluk ve taraftar bir ortaya gelmedi mi o grubun şampiyon olması zordur.
“HER ŞEYE KARŞIN BEŞİKTAŞ’TAN VAZGEÇMEZ”
-Rıdvan Dilmen’in geçtiğimiz günlerde toplumsal medyadan yaptığı bir açıklamadan daha sonra Sergen Yalçın’ın Fenerbahçe ile anlaşacağına dair tezler ortaya atılmıştı. Siz buna ihtimal verdiniz mi?
Ben o haberi okumadım. Lakin ben Sergen Yalçın’ın Beşiktaş’tan ayrılacağını hiç bir vakit düşünmedim. Tanıdığım Sergen Yalçın, son sonucunda kesinlikle duygusal olur. O açıdan Beşiktaş’ı tercih ettiğini düşünüyorum.
“ALEX’E HAKSIZLIK YAPTILAR”
-Konuklarıma çoğunlukla yönelttiğim bir soruyu size de sormak istiyorum. Teknik yönetici olsanız Sergen- Hagi- Alex üçlüsünden hangisini ekibinizde görmek isterdiniz?
Üçü de epey özel oyuncular. Üzerlerine oyun kurulacak isimler. Lakin birini tercih etme bahtım olsa doğal olarak Sergen Yalçın’ı seçerdim. Alex için derler ya; ağır oynuyor. Tam karşıtı. Alex, çabuk düşünüp topu en süratli ayağından çıkaran oyuncu. O bahiste epeyce haksızlığa uğradı. Alex, inanılmaz bir yetenekti. Hagi, bana bakılırsa mesleğinin en büyük gelişmenini Galatasaray’da yaptı. Barcelona’daki Hagi bu kadar tesirli değildi. Buna karşılık Sergen’in akan oyununda da rolü hayli büyüktü. Oyunu yönlendirmede, son tercihte Hagi ve Alex’e oranla daha ağır basıyor.
“BEŞİKTAŞ’TA FUTBOLCUNUN HEYKELİ DİKİLMEZ”
-Fenerbahçe’li taraftarlar Alex’in heykelini dikti. Size göre Beşiktaş’ta heykeli dikilecek bir oyuncu var mı?
bu biçimde bir şey Beşiktaş geleneklerine nazaran karşıt. Bizim toplulukta tek bir futbolcuya heykel dikme konusunda olumlu yaklaşılacağını sanmıyorum. Beşiktaş taraftarı evvela kadrosunu sever. Futbolcularını birbirinden ayırt etmez.
“KUŞADASI’NA GİDİNCE 200’DEN OLDUM”
-Geçmişte pişmanlık olduğunuz bir olay var mı?
Antalyaspor’dan ayrılıp Kuşadası’na gitmem yanılgıydı. Üstün Lig’de 200’üncü golü atma fırsatını kaçırdım. Antalyaspor’da en az 2-3 sene daha oynamalıydım.
“BOLU’YA ATTTIĞIM GOL GÜME GİTTİ!”
-Unutamadığınız maç yahut gol hangisi?
Avusturya ulusal maçında attığım üçüncü gol benim için özeldi. Onun haricinde 2-0 kazandığımız Fenerbahçe derbisinde Toni Schumacher’e dönerek attığım gol var. Vole de değil, değişik bir goldü. Ayrıyeten Boluspor’a attığım gol de hoştu. O gün TRT ile Boluspor uyuşmazlık ortasında olduğu için kameralara çekilmemişti.
“SAHADAN DEĞİL MEDYADAN KATKI VERECEĞİM”
-Son olarak gelecekten beklentilerinizi yahut planlarınızı sormak istiyorum.
4 yaşında bir kızım var. Önümüzdeki bir iki seneyi aileme ayırmak istiyorum. Teknik adamlıktan uzaklaşağım üzere gözüküyor. aslına bakarsan yaş olarak da teknik adamlıkta epeyce büyük amacım yok. Medyada kalmayı, yorumcu olmayı seviyorum. Yazı yazmaktan da keyif alıyorum. İnşallah önümüzdeki dönem yorumlarımla ve yazılarımla futbola katkı sağlamaya çalışacağım.
FEYYAZ UÇAR İLE BİR SÖZ BİR YANIT
FUTBOL: Hayat
GOL: Nefes
TARAFTAR: Hoşluk
PARA: Bunu tek sözle anlatmak sıkıntı. Şayet yaptığınız işi para için yapıyorsanız başaramıyorsunuz. Lakin işinizi sevdiğiniz için yapıyorsanız para size aslına bakarsan geliyor.
KALECİ: Galatasaray’da merhum Kajganic vardı. Onu epey beğeniyordum. Ruhu şâd olsun.
ARKADAŞ: Recep Çetin
DOLMABAHÇE: Düş
SIHHAT: şayet olmazsa olmaz, her şeyin başı
DERBİ: Türk futbolunun lokomotifi
ÇARŞI: Sembol
ŞÖHRET: Süreksiz
KİMLİK KARTI
İSMİ SOYADI: Feyyaz Uçar
DOĞUM TARİHİ: 27 Ekim 1963 (57 yaşında)
DOĞUM YERİ: İstanbul (Aslen Bulgaristan göçmeni)
OYNADIĞI MEVKİİ: Santrafor
FORMA NUMARASI : 7
LAKABI : Kibar Feyzo
FUTBOLCULUK MESLEĞİ:
1979-1981 Avcılar Amatör, 1982-1994 Beşiktaş (170 Gol), 1994-1995 Fenerbahçe (12 Gol), 1995-1996 Antalyaspor (8 Gol), 1996-1997 Kuşadasıspor (6gol)
ULUSAL KADRO MESLEĞİ: 1998-1993 A Ulusal (28 maç-7 Gol)
TEKNİK YÖNETİCİLİK MESLEĞİ : 2000-2001 Çanakkale Dardanelspor (Yardımcı Antrenör), 2001-2002 Göztepe(Yardımcı Antrenör), 2002 Denizlispor (Yardımcı Antrenör), 2002-2004 Beşiktaş(Yardımcı Antrenör), 2005 Karşıyaka, 2006 Malatyaspor, 2006-07 Karşıyaka, 2007 Mardinspor, 2007-09 Altay, 2011-13 Türkiye U20, 2013-14 Altay, 2014-15 Yeni Malatyaspor, 2016-17 Bandırmaspor, 2018 Van BB.
MUVAFFAKİYETLERİ
Beşiktaş: -Süper Lig Şampiyonluğu (4): 1985-86, 1989-90, 1990-91, 1991-92.
-Türkiye Kupası Şampiyonluğu (2): 1988-89,1989-90.
-Süper Kupa Şampiyonluğu (3): 1986,1989, 1992.
-Başbakanlık Kupası Şampiyonluğu (1): 1988.
-Beşiktaş formasıyla Harika Lig’de tüm vakit içinderda en çok gol atan futbolcu (170 gol).
-Süper Lig gol hükümdarı 1989-1990: (28 gol).
O hâlâ Beşiktaş formasıyla Harika Lig’de tüm vakit içinderda en epeyce gol atan futbolcu. İsmi marşlara mevzu oldu. Siyah beyazlıların en başarılı devrinde o vardı. Beşiktaş formasıyla 3’ü üst üste olmak üzere 4 şampiyonluk yaşadı. Alandaki hazır karşılıklılığı ve mizah anlayışını şu an televizyonda yaptığı yorumlarda da gösteriyor. Beşiktaş’ın ve Türkiye’nin unutulmaz oyuncularından Feyyaz Uçar, sorularımıza ‘maskesiz’ cevaplar verdi. İşte o söyleşi…
“ÇAYIR ÇİMEN TOP OYNARDIK”
-Öncelikle çocukluk senelerınıza gidelim. Futbola olan merakınız nasıl başladı?
Bizim çocukluğumuzda top oynanacak çayırlar ve gibisi yeşil alanlar mevcuttu. Çocukluk yıllarımız mahalle yahut sokak ortalarında top oynayarak geçti. daha sonra amatör olarak 16 yaşında Avcılar’da oynamaya başladım. Orada 2 sene oynadıktan daha sonra Beşiktaş Genç Kadrosu’na geldim.
-Sizin Beşiktaş’tan evvel Lüleburgazspor’a gidiş öykünüz vardı. O süreci özetlemek gerekirse anlatır mısınız?
Dayımla birlikte Lüleburgazspor ile mutabakata gittik. Onlar beni Çorlu Meslek Lisesi’ndeki lise maçlarından takip etmişler. O gün grubun hocası değişmiş. Lüleburgaz’ın başına merhum Sabahattin Kuruoğlu geldi. çabucak sonrasında onunla Beşiktaş’ta çalışma fırsatım oldu. Yardımcı hocalık yapmıştı Beşiktaş’ta. Tabi Sabahattin hoca bu biçimdelar beni tanımıyor. Ben oyuncuyu görmeden onu alamam dedi. Dayım da sonlandı. İstanbul’a döndü. Bana öğlenden daha sonra seçmeler var. Oraya katıl dediler.
“LÜLEBURGAZ’DAN TIR İLE KONUTA DÖNDÜM”
-Seçmelere katılmayı kabul ettiniz mi pekala?
Evet…Buraya kadar gelmişim bari top oynayayım dedim. O gün oynadım maçı. Akşam Lüleburgaz’ın idarecileri beni yoldan çevirdikleri bir TIR’a bindirdiler. TIR’ın üzerinde İstanbul Avcılar sapağına kadar geldim. Oradan meskene kadar yürüdüm. Sonraki gün Beşiktaş Genç Grubu’ndan merhum Hasan Tutaş konutumuza geldi. Onu Atıf Keçeci gorevlendirmiş. Bana ‘Beşiktaş’ta oynar mısın’ diye sordu. Şaşkına döndüm tabi… Çabucak kabul ettim. Şu saatte kulübe gel dedi. ‘Avcılar’daki bonservisim ne olacak?’ dedim. ‘Sana gelmedilk evvel bir kadro forma karşılığında bonservisini aldık’ dedi. O biçimde Beşiktaş maceram başladı.
“daha sonraDAN GOLCÜLÜĞE TERFİ ETTİM”
-O senelerda mevkiiniz neydi? bir daha forvet mi oynuyordunuz?
Herkes beni golcü olarak biliyor. Lakin lise kadrosunda stoper oynuyordum. Beşiktaş Genç Ekibi’nde sağ açık ve sol kanat oynamaya başladım. bir süre daha sonra forvete geçtim. Fenerbahçe’de (Tomislav) İvic, beni 8 maç ön libero oynattı. Değişik mevkilerde de oynayabiliyordum. Ancak hiç bir vakit pivot santrafor değildim. Hareketli, sağa sola deplase olan gezgin santrafordum. İki ayağımı da düzgün kullanıyordum. Topla süratli hareket edebiliyordum.
“BURS ALSAYDIM DAHA FARKLI OLURDU”
-Siz hem futbolu tıpkı vakitte okulu bir ortada götürebilen nadir yüksek tahsilli oyunculardansınız. İkisini tıpkı anda yürütmek güç oldu mu?
Evet epeyce zorlandım. Yaşıtlarımın hepsi o ezayı çektiler. Günümüzdeki üzere üniversitelerde burs sistemi yoktu. Bu yüzden güç oldu. Derslerim sarktı. Okulu 4 yıl yerine 5 senede bitirdim. Artık görüyorum kimi üniversiteler yetenekli atletlere burs veriyor. Bu epey hoşuma gidiyor. İkisini bir ortada rahatlıkla götürebilirler.
“GORDON TEK PASLA KUPALARI TOPLADI”
-Beşiktaş’taki yıldızınız Gordon Milne devrinde parladı. Sizin de attığınız gollerle 3 sene art geriye şampiyon oldunuz. Bu muvaffakiyetin sırrı neydi?
Gordon, birinci geldiğinde sanıyorum ligi 6.sırada bitirdik. Tek pas oynatmaya çalışıyordu. Antrenmanın son 20-30 dakikasında sahanın 4’te birinde tek pas oynuyorduk. Eğlenceli olsun diye kendisi de oynuyordu. Lakin biz bu tek pas oyununa alışık değildik. Birinci sene herkes zorlandı. Bilhassa tek ayaklı oyuncular. İkinci sene süratli oynamaya ve daha çabuk düşünmeye başladık. Tek pas oyununda top gelmedilk evvel konum alma zaruriliği vardır. Tenisteki üzere. Vakit geçtikçe bu kadroda oturmaya başladı. Bence işin sırrı Gordon’un aşıladığı tek pas oyunuydu.
“TAKTİĞİMİZ MUHAKKAKTI LAKİN DURDURAN ÇIKMADI”
-Milne ile adeta ezberlenmiş bir taktikle oynuyordunuz. Çoklukla sağdan ve soldan yapılan muz ortalarla sonuca gidiyordunuz. Buna karşın rakipleriniz size tedbir alamıyordu.
Evet genelde o denli deniliyordu. Lakin tek pasa dönüp çabuk oynadığımızda önlem alamıyorlardı. Yani bize yapılan yorumlar daima öyleydi. Biliyoruz nasıl oynadıklarını lakin bir türlü tedbir alamıyoruz diyorlardı. Tek pasın yanı sıra bir de çift santrafor oynuyorduk. Birimiz ön yahut art direğe koşu yapmak zorundaydı. ötürüsıyla ceza alanının ortasındaki en tesirli noktalara en az birer kişi gidiyordu. Bu da bize avantaj sağlıyordu.
“FENERBAHÇE’Yİ RAHAT YENİYORDUK ZİRA…”
-O devir bilhassa Fenerbahçe’ye karşı ezici bir üstünlüğünüz vardı. Bunun niçini neydi?
Fenerbahçe’nin o senelerda da birebir sorunları vardı. Çok çabuk kadrosu değiştirmek, tıpkı oyuncularda ısrar etmemek üzere… Bugün baktığımızda bir daha tıpkı şey. Biz ise takımımızı bozmuyorduk. Her sene genç bir oyuncu ortamıza katılıyordu. örneğin Şifo Mehmet geldi, Zeki (Önatlı) geldi, Şenol (Fidan) geldi…Yani grup her sene şimdi birebirdi. Yalnızca bir yahut iki destek yapılıyordu. Belli oyun sisteminde devam ettiğimiz için öteki sistemsiz kadrolara karşı muvaffakiyet sağlıyorduk.
“BU NİZAMDA METİN-ALİ-FEYYAZ ÇIKMAZ”
-Hâlâ lisanlarda olan Metin-Ali-Feyyaz üçlüsünün bir benzerini izler miyiz?
Çok sıkıntı…Şöyle ki; bunun şahıslarla yahut yetenekle alakası yok. Günümüz futbolunda büsbütün kişisellik ön planda. Her futbolcu kendine nazaran bir yıldız. Kendine ilişkin toplumsal medyada hesabı var. Hepsi kendi içine kapanıyor. Eskisi üzere birlikte bir şeyler yapmak, bir ortaya gelmek kolay değil. Aslında buna mecbur da değiller. Biz bu biçimdelar birlikte vakit geçirmek zorundaydık. Metin olsun Ali olsun hepimizin Beşiktaş’ta en az 10 yıl birlikte oynamışlığı vardır. Günümüzde bir futbolcu birebir kulüpte hayli fazla müddet kalmıyor. Zira transferde her şey futbolcu lehine gelişiyor. Bonservis olayında kontratları bittiğinde özgür kaldıkları için bir grupta uzun mühlet oynayamıyorlar. Her ne kadar 5 yıllık kontratlar yapılsa bile bu mümkün olmuyor. Bu da istikrarı bozuyor. Bu yüzden günümüzde Metin-Ali-Feyyaz üzere üç tane oyuncunun birebir ekipte uzun müddet kalması sıkıntı.
“MİLLİ KADRO, BEŞİKTAŞLILARA UZAKTI”
-Metin-Ali-Feyyaz üçlüsü o periyot lige damga vurmasına karşın A Ulusal Grup’ta niye tercih edilmedi?
Bana bakılırsa Türk futbolunda Ulusal Ekibi en çok hak eden oyuncu İstek Çalımbay olmalıydı. Karakteriyle çalışkanlığı ve futboluyla…Rıza bile Ulusal Kadro’da yeteri kadar baht bulamadı. Biz Beşiktaşlı oyuncular ne yazık ki Ulusal Gruplarda ezeli rakiplerimiz Galatasaray ve Fenerbahçeli oyuncular kadar müddet alamadık. Bunun sebepleri farklı. Kamuoyu ve medya tesiri üzere…Biz en âlâ oynadığımız periyotta bile Ulusal Grup’taki oyuncu sayımız azdı. Ortamızda en çok ulusal olan Metin’dir. Ben biraz Ali’den çok oynamışımdır. Fakat söylemiş olduğiniz üzere üçlü olarak tıpkı anda oynamadık. bu biçimde Tanju (Çolak), Rıdvan (Dilmen), Oğuz (Çetin) üzere yetenekli oyuncular vardı. aslına bakarsanız Ulusal Grup’ta tıpkı gruptan 3 oyuncunun forvet oynaması zordur. Bu pek etik de olmazdı bana bakılırsa. Tabi biz daha hayli oynamak isterdik fakat gücenmeye hakkımız yok. Sonuçta bizim kadar düzgün rakiplerimiz vardı.
“HERKES ŞUNU BİLSİN! FENERBAHÇE’YE GİTMEDİM, GÖNDERİLDİM”
-Beşiktaş’tan kopmanıza niye olan olay tam olarak neydi?
Ayrılma niçinim şuydu; o devir artık kadro yavaş yavaş dağılıyordu. Bendilk evvel Metin (Tekin) Vanspor’a gitmişti. Askerlik yüzünden. Ali (Gültiken) Kayserispor’a gitmişti. Benim Fenerbahçe’ye gitmem hayli büyütüldü. Anlamayanlara bir sefer daha söyleyeyim; Ben Fenerbahçe’ye gönderildim. Gitmedilk evvel bonservisimin mutabakatı yapılmış. bu biçimdeki mevcut idare tahminen yansılardan korkarak bunu güya ben kendi isteğimle gitmişim üzere kamuoyuna lanse etti. Merhum Süleyman Seba’nın da bu bahiste tam olarak bilgilendirildiğini düşünmüyorum. Kısmet öyleymiş. Sonuçta Fenerbahçe, akabinde Antalyaspor ve Kuşadası formalarını da giymek nasip oldu. Onun haricinde biroldukça spekülasyonlar yapıldı. Allah’a şükür benim alnım ak. Bu insanların üzerinde bir hakkım var ise öbür dünyada kul hakkımı arayacağım.
“SÜLEYMAN SEBA İLE HASTA YATAĞINDA DERTLEŞTİK”
-Rahmetli Süleyman Seba ile son defa ne vakit görüştünüz?
Ölümündilk evvel üç kez tedavi gördüğü hastanede görüştük. Bizi görmek istediğini ortak ağabeylerimize söylemiş oldu. Kendisiyle vedalaşma fırsatım oldu. Hatta bir kezinde fizik rehabilitasyon tedavisine katıldım. O sırada ona yardımcı olmaya çalıştım. Bir kezinde de dertleştik. Ruhu şad olsun. O devir bizi Beşiktaş’ta oynatmaya her türlü yeri hazırladığı için hepimiz kendisine minnettarız.
“BUGÜNKÜ LİDERLER ÜZERE HER GÜN KONUŞMAZDI”
-Seba nasıl bir liderdi? Futbolculara karşı aralı miydi?
Kendisini senede iki ya da üç kere görürdük. Mecbur kalmadıkça görüşmezdi. Yalnızca kriz devirlerinde bizi karşısına toplardı. Yanında yönetici olmazdı. Birebir konuşurdu. Benim bilhassa askerlik periyotlarında kendisiyle bir diyaloğum olmuştu.(Gülerek) Fakat beni bilirdi. Bana sevgisi vardı. Bilhassa genç oyuncuları severdi. Bugünkü liderler üzere her maçtan daha sonra çıkıp konuşma alışkanlığı yoktu. Tam zıddı bunu reddederdi.
“FENERBAHÇE’NİN REYTİNGİ DAHA FAZLADIR”
-Beşiktaş’ta 12 yıl forma giydikten Fenerbahçe’ye transfer oldunuz. Fenerbahçe’de oynamak nasıl bir histi? İki topluluk içindeki fark var mıydı?
Çok fark vardı. Fenerbahçe topluluğu fazlaca hareketliydi. Benim için tuhaf bir durumdu. Daha sakin, istikrarlı ve sistemli ekipten gelmiştim. Beşiktaş’ta ekip arkadaşlarım, hocalarım fazla değişmiyordu. Fenerbahçe o denli değil. Her sene lider değişiyor, hoca ve futbolcular değişiyor. Aziz (Yıldırım) abi gelmedilk evvel bu bu biçimdeydi. Aziz abi, en azından lider olarak uzun mühlet kalmayı başardı. Fenerbahçe’nin taraftar sayısı da bana nazaran daha fazladır. Reytingi ve okunmuşluğu fazladır. Gazetesi epey satar. Televizyonu hayli seyredilir. Çok farklı iki topluluktu. Fenerbahçe’de oynamak Beşiktaş’a bakılırsa daha güç.
“TANJU ÇOLAK ÜZERE MUAMELE GÖRMEDİM”
-Tanju Çolak ile yaptığım bir röportajda Fenerbahçe’de Sakarya kümesi olduğunu sav etmiş ve Oğuz Çetin’in kendisine pas vermek yerine Aykut Kocaman’ı tercih ettiğini söylemişti. Siz bu biçimde bir şey sezdiniz mi?
O küme değildi. Oğuz ve Aykut hayli âlâ arkadaş. Oğuz’un Aykut’un futbolculuğuna inandığına şahsen şahit oldum. Doğal olarak ona inandığı ve güvendiği için pas önceliğinin Aykut da olmasını olağan karşılıyorum. O yalnızca Oğuz’un inisiyatifidir. Bu da kendi tercihidir. Ancak bana karşı o denli bir hal hissetmedim. aslına bakarsan ekipteki en güzel arkadaşlarım Oğuz ve Aykut’tu. Bir de kaleci Engin (İpekoğlu). Onlarla hiç bir problemim olmadı.
“KİBAR AŞAĞI KİBAR ÜST DERKEN FEYZO OLDUM!”
-‘Kibar Feyzo’ lakabını size kim taktı? Bundan hoşnut musunuz?
Ya bana Samet (Aybaba) abi daima kibar diyordu. Kibar aşağı kibar üst…daha sonra ona Feyzo’yu eklediler. Bu fazlaca da hoşuma gitmedi. Lakin kibar lakabı onların takdiridir. O da büyüklerime karşı saygısızlığım olmamasından ötürüydı.
-Kariyerinizde hiç kırmız kart gördünüz mü?
Gördüm…Oğuz Sarvan’dan. Bir de Engin Kurt attı beni. Bursasporlu Ahmet Suphi bana dirsek atmıştı. Ben de üzerine yürümüştüm. Orada Engin hoca atmıştı.
“SÜRATLİ STOPERLERİ SEVMEZDİM”
-Rakip olarak zorlandığınız bir oyuncu var mıydı?
Hızlı stoperlere karşı zorlanıyordum. Sarıyer’de oynayan Birol (Demirhan) vardı. Çok çabuk bir oyuncuydu. Onunla her maç hengame ediyorduk. Galatasaraylı Bülent (Korkmaz) ile Gaziantepsporlu İhsan (Okay) da çabuktu.
“ŞİFO MEHMET’TEN daha sonra JÜBİLE YAPILMAZ Kİ”
-Sizin periyotlarda jübile gelenekti. Ama jübile yapmadan yeşil alanlara veda ettiniz. Bunun için neler söylersiniz?
Aslında ben jübileyi pek gerekli bulmuyorum. Şu anda yapıldığı üzere ligde oynanan son resmi maçta oyuncuya teşekkür edip bundan daha sonraki ömründe muvaffakiyetler dilemek daha uygun. Jübile için farklı bir hazırlığın hem oyuncuya birebir vakitte kulübüne külfet olduğunu düşünüyorum. Bir de Şifo Mehmet’in jübilesini gördükten daha sonra artık rastgele birinin jübile yapmasına gerek kalmadı. Bundan daha uygunu olamazdı.
“LUCESCU, ŞAMPİYONLUĞUN FORMÜLÜNÜ BİLİYOR”
-Beşiktaş’ın 100. yıl şampiyonluğunda siz de teknik ekipteydiniz. Bu başarıda Mircea Lucescu’nun hissesi ne kadardı?
Büsbütün Lucescu’nun başarısıdır. Yaa adam şampiyonluğun formülünü biliyor. Kendine nazaran usulü,sistemi ve davranışı var. Bir sürü sırrı var. Bunu etik olarak açıklayamam. Tabi o dönemki idarenin Lucescu’nun istediği transferleri yapması, Sinan Engin’in katkısını da unutmamak lazım. Lakin en büyük hisse Lucescu’dadır.
“BUGÜN OYNASAYDIM 30 GOLÜM ‘VAR’DI”
-Günümüzde futbolcu olsaydınız bir dönemde ortalama kaç gol atardınız?
Kurallar epey değişti. Ceza alanı içerisinde fazlaca kolay penaltılar veriliyor. Bir de konumlar kaçmıyor artık. VAR’dan penaltı geliyor. Artı rakibini birebir yakaladın mı sana sert giremiyor. Bu tam bana uygun bir ortam. Keşke benim vaktimde bu biçimde kural olsaydı. Bilhassa Metin, Ali ve ben çok tekme yedik o periyot. Bu tip fauller sarı kartla geçiştirilirdi. bu biçimde ortalama 20 golüm vardı.Bugün oynasaydım penaltısız rahat 25-30 gol atardım.
“SERGEN YALÇIN, BAŞINA KOYDUĞUNU YAPAR”
-Eski ekip dostunuz Sergen Yalçın’ın teknik yönetici olarak da başarılı olacağını birinci söyleyenlerdensiniz. Bunu nasıl hissettiniz?
Sergen Yalçın fazlaca özel bir kişiliktir. İmza merasiminde onun Beşiktaş taraftarının teveccühü karşısındaki heyecanını gördüğüm vakit bu işi başaracağına inandım. Sergen Yalçın, bir bahse motive olduğunda kurallar ne olursa olsun o işi başarır. Yani tabiatı kurallarına muhalif değilse başarır. Dönem başında epey eleştirildiği periyotta bile ona olan inancımı kaybetmedim. Sahiden çok zeki bir insan. Doğrularından vazgeçmeyen bir karakter. Tesir altında kalmayan biri. Bu ülkemizde hayli değerli. Zira Türkiye’de teknik adamlar üzerinde fazlaca baskı var. Medya, taraftar, idare ve değerli de skor baskısı kelam konusu. ötürüsıyla korkak oynamak zorunda kalıyor günümüzün teknik adamları. Korkmadan oynayan tek grubun Beşiktaş olduğunu düşünüyorum. Bunu da katiyetle Sergen Yalçın’a bağlıyorum.
“FUTBOLCUYKEN YAPAMADIĞINI BAŞARDI”
-Sergen Yalçın için futbolcuyken antrenmanları sevmez. Disiplinden uzak bir oyuncu derlerdi. Ama Beşiktaş’taki teknik adamlığında tam zıddı bir duruş sergiliyor.
Futbolcularda garip bir şey vardır. örneğin İstek Çalımbay da oyuncu olarak daima uzun uzunluklu futbolcuları tercih eder. (Gülerek) Eminim Sergen Yalçın da daha epeyce koşmak, daha epey çalışmak istiyordu. Ancak fiziki olarak yetersizliği vardı. Şu anda bu biçimdeların acısını çıkarır üzere daha hayli çalışkan, daha epey bir ortada olmaya uğraş ediyor. Zira şampiyonluğu tek başınıza başaramazsınız. İdare, topluluk ve taraftar bir ortaya gelmedi mi o grubun şampiyon olması zordur.
“HER ŞEYE KARŞIN BEŞİKTAŞ’TAN VAZGEÇMEZ”
-Rıdvan Dilmen’in geçtiğimiz günlerde toplumsal medyadan yaptığı bir açıklamadan daha sonra Sergen Yalçın’ın Fenerbahçe ile anlaşacağına dair tezler ortaya atılmıştı. Siz buna ihtimal verdiniz mi?
Ben o haberi okumadım. Lakin ben Sergen Yalçın’ın Beşiktaş’tan ayrılacağını hiç bir vakit düşünmedim. Tanıdığım Sergen Yalçın, son sonucunda kesinlikle duygusal olur. O açıdan Beşiktaş’ı tercih ettiğini düşünüyorum.
“ALEX’E HAKSIZLIK YAPTILAR”
-Konuklarıma çoğunlukla yönelttiğim bir soruyu size de sormak istiyorum. Teknik yönetici olsanız Sergen- Hagi- Alex üçlüsünden hangisini ekibinizde görmek isterdiniz?
Üçü de epey özel oyuncular. Üzerlerine oyun kurulacak isimler. Lakin birini tercih etme bahtım olsa doğal olarak Sergen Yalçın’ı seçerdim. Alex için derler ya; ağır oynuyor. Tam karşıtı. Alex, çabuk düşünüp topu en süratli ayağından çıkaran oyuncu. O bahiste epeyce haksızlığa uğradı. Alex, inanılmaz bir yetenekti. Hagi, bana bakılırsa mesleğinin en büyük gelişmenini Galatasaray’da yaptı. Barcelona’daki Hagi bu kadar tesirli değildi. Buna karşılık Sergen’in akan oyununda da rolü hayli büyüktü. Oyunu yönlendirmede, son tercihte Hagi ve Alex’e oranla daha ağır basıyor.
“BEŞİKTAŞ’TA FUTBOLCUNUN HEYKELİ DİKİLMEZ”
-Fenerbahçe’li taraftarlar Alex’in heykelini dikti. Size göre Beşiktaş’ta heykeli dikilecek bir oyuncu var mı?
bu biçimde bir şey Beşiktaş geleneklerine nazaran karşıt. Bizim toplulukta tek bir futbolcuya heykel dikme konusunda olumlu yaklaşılacağını sanmıyorum. Beşiktaş taraftarı evvela kadrosunu sever. Futbolcularını birbirinden ayırt etmez.
“KUŞADASI’NA GİDİNCE 200’DEN OLDUM”
-Geçmişte pişmanlık olduğunuz bir olay var mı?
Antalyaspor’dan ayrılıp Kuşadası’na gitmem yanılgıydı. Üstün Lig’de 200’üncü golü atma fırsatını kaçırdım. Antalyaspor’da en az 2-3 sene daha oynamalıydım.
“BOLU’YA ATTTIĞIM GOL GÜME GİTTİ!”
-Unutamadığınız maç yahut gol hangisi?
Avusturya ulusal maçında attığım üçüncü gol benim için özeldi. Onun haricinde 2-0 kazandığımız Fenerbahçe derbisinde Toni Schumacher’e dönerek attığım gol var. Vole de değil, değişik bir goldü. Ayrıyeten Boluspor’a attığım gol de hoştu. O gün TRT ile Boluspor uyuşmazlık ortasında olduğu için kameralara çekilmemişti.
“SAHADAN DEĞİL MEDYADAN KATKI VERECEĞİM”
-Son olarak gelecekten beklentilerinizi yahut planlarınızı sormak istiyorum.
4 yaşında bir kızım var. Önümüzdeki bir iki seneyi aileme ayırmak istiyorum. Teknik adamlıktan uzaklaşağım üzere gözüküyor. aslına bakarsan yaş olarak da teknik adamlıkta epeyce büyük amacım yok. Medyada kalmayı, yorumcu olmayı seviyorum. Yazı yazmaktan da keyif alıyorum. İnşallah önümüzdeki dönem yorumlarımla ve yazılarımla futbola katkı sağlamaya çalışacağım.
FEYYAZ UÇAR İLE BİR SÖZ BİR YANIT
FUTBOL: Hayat
GOL: Nefes
TARAFTAR: Hoşluk
PARA: Bunu tek sözle anlatmak sıkıntı. Şayet yaptığınız işi para için yapıyorsanız başaramıyorsunuz. Lakin işinizi sevdiğiniz için yapıyorsanız para size aslına bakarsan geliyor.
KALECİ: Galatasaray’da merhum Kajganic vardı. Onu epey beğeniyordum. Ruhu şâd olsun.
ARKADAŞ: Recep Çetin
DOLMABAHÇE: Düş
SIHHAT: şayet olmazsa olmaz, her şeyin başı
DERBİ: Türk futbolunun lokomotifi
ÇARŞI: Sembol
ŞÖHRET: Süreksiz
KİMLİK KARTI
İSMİ SOYADI: Feyyaz Uçar
DOĞUM TARİHİ: 27 Ekim 1963 (57 yaşında)
DOĞUM YERİ: İstanbul (Aslen Bulgaristan göçmeni)
OYNADIĞI MEVKİİ: Santrafor
FORMA NUMARASI : 7
LAKABI : Kibar Feyzo
FUTBOLCULUK MESLEĞİ:
1979-1981 Avcılar Amatör, 1982-1994 Beşiktaş (170 Gol), 1994-1995 Fenerbahçe (12 Gol), 1995-1996 Antalyaspor (8 Gol), 1996-1997 Kuşadasıspor (6gol)
ULUSAL KADRO MESLEĞİ: 1998-1993 A Ulusal (28 maç-7 Gol)
TEKNİK YÖNETİCİLİK MESLEĞİ : 2000-2001 Çanakkale Dardanelspor (Yardımcı Antrenör), 2001-2002 Göztepe(Yardımcı Antrenör), 2002 Denizlispor (Yardımcı Antrenör), 2002-2004 Beşiktaş(Yardımcı Antrenör), 2005 Karşıyaka, 2006 Malatyaspor, 2006-07 Karşıyaka, 2007 Mardinspor, 2007-09 Altay, 2011-13 Türkiye U20, 2013-14 Altay, 2014-15 Yeni Malatyaspor, 2016-17 Bandırmaspor, 2018 Van BB.
MUVAFFAKİYETLERİ
Beşiktaş: -Süper Lig Şampiyonluğu (4): 1985-86, 1989-90, 1990-91, 1991-92.
-Türkiye Kupası Şampiyonluğu (2): 1988-89,1989-90.
-Süper Kupa Şampiyonluğu (3): 1986,1989, 1992.
-Başbakanlık Kupası Şampiyonluğu (1): 1988.
-Beşiktaş formasıyla Harika Lig’de tüm vakit içinderda en çok gol atan futbolcu (170 gol).
-Süper Lig gol hükümdarı 1989-1990: (28 gol).