BenMelek
New member
Ebeveyn olduktan daha sonra sohbet döner dolaşır çocuklara gelir, onlarla yaptığımız eğlenceli aktivitelerden, yaşlarından büyük büyük şeyler söyleyip bizi şaşırttıklarından, kimi vakit de ebeveyn olarak bizleri zorlamalarından bahsederiz . “Benim oğlan epeyce fazla hareketli. Hiç yerinde durmuyor. Dikkati çabuk dağılıyor. Eşyalarını da kaybedip duruyor. Sanırım hiperaktif!” cümleleri size de tanıdık geliyor mu?
Bunlar tek başına DEHB teşhisi koymak için kâfi belirtiler olsaydı tüm çocuklara DEHB teşhisi koymak gerekebilirdi. Anne-babalar olarak birtakım bazı çocuklarımızın davranışlarına hayli fazla mana yükleyip gereksiz tasalara kapılabiliyoruz, kimi bazısa “hiperaktif” sözünün pahasını biraz düşürüp gördüğümüz her hareketli çocuk için kullanabiliyoruz. Her iki durumda da istemediğimiz sonuçlarla karşılaşabiliriz. Zira ya olanı kabullenmiyoruz hafifçee alıyoruz demektir ya da var olmayan bir sorun için tahlil arıyoruz…
halbuki DEHB’li birinin ortasında bulunduğu durumun kaynağı çıplak gözle görülemez; beynin ortasında gizlidir. DEHB’nin belirtileri çoğunlukla tembellik, umursamazlık, ilgisizlik, kabalık, hatta kimi vakit zeka eksikliği olarak yorumlanmaktadır. Gerçeğin ise bunlarla hiç bir ilgisi yoktur.
Pekala Nedir bu DEHB?
DEHB, sıkıntılı beyin kimyasının kişinin yönetici fonksiyon hünerlerinde zorluklar yaşamasına niye olduğu nörobiyolojik bir bozukluktur. DEHB’li bireylerin beyinlerindeki temel nörokimyasal fark, dopamin ve/veya norepinefrin seviyelerinin beynin ilgili kısımlarını harekete geçirmekte kâfi olmamasıdır. Bu, DEHB’li kişinin beyin seviyesinde, ömrünün temel vazifelerini yerine getirmesini inanılmaz derecede zorlaştıran gerçek problemlerle karşılaştığı bir durumdur. İlacını almayı hatırlamaktan yaşıtlarıyla olağan sohbet edebilmeye, ders boyunca sükunet içinde oturmaktan neler öğretildiğini hatırlamaya kadar.
DEHB, bir tembellik, inat ya da önemsememe değildir. Sorun beyin kaynaklıdır, veril(e)memiş disiplinden dolayı değil. DEHB hakkındaki kent efsanelerini yıkmak, onları bilmekle başlar. Bugün bildiğimiz gerçek ise şu ki DEHB’li biri en az DEHB’li olmayan biri kadar başarılı olabilir, kâfi ki DEHB’li olduğunu bilsin ve uygun tedavi edilsin..
Bunlar tek başına DEHB teşhisi koymak için kâfi belirtiler olsaydı tüm çocuklara DEHB teşhisi koymak gerekebilirdi. Anne-babalar olarak birtakım bazı çocuklarımızın davranışlarına hayli fazla mana yükleyip gereksiz tasalara kapılabiliyoruz, kimi bazısa “hiperaktif” sözünün pahasını biraz düşürüp gördüğümüz her hareketli çocuk için kullanabiliyoruz. Her iki durumda da istemediğimiz sonuçlarla karşılaşabiliriz. Zira ya olanı kabullenmiyoruz hafifçee alıyoruz demektir ya da var olmayan bir sorun için tahlil arıyoruz…
halbuki DEHB’li birinin ortasında bulunduğu durumun kaynağı çıplak gözle görülemez; beynin ortasında gizlidir. DEHB’nin belirtileri çoğunlukla tembellik, umursamazlık, ilgisizlik, kabalık, hatta kimi vakit zeka eksikliği olarak yorumlanmaktadır. Gerçeğin ise bunlarla hiç bir ilgisi yoktur.
Pekala Nedir bu DEHB?
DEHB, sıkıntılı beyin kimyasının kişinin yönetici fonksiyon hünerlerinde zorluklar yaşamasına niye olduğu nörobiyolojik bir bozukluktur. DEHB’li bireylerin beyinlerindeki temel nörokimyasal fark, dopamin ve/veya norepinefrin seviyelerinin beynin ilgili kısımlarını harekete geçirmekte kâfi olmamasıdır. Bu, DEHB’li kişinin beyin seviyesinde, ömrünün temel vazifelerini yerine getirmesini inanılmaz derecede zorlaştıran gerçek problemlerle karşılaştığı bir durumdur. İlacını almayı hatırlamaktan yaşıtlarıyla olağan sohbet edebilmeye, ders boyunca sükunet içinde oturmaktan neler öğretildiğini hatırlamaya kadar.
DEHB, bir tembellik, inat ya da önemsememe değildir. Sorun beyin kaynaklıdır, veril(e)memiş disiplinden dolayı değil. DEHB hakkındaki kent efsanelerini yıkmak, onları bilmekle başlar. Bugün bildiğimiz gerçek ise şu ki DEHB’li biri en az DEHB’li olmayan biri kadar başarılı olabilir, kâfi ki DEHB’li olduğunu bilsin ve uygun tedavi edilsin..