BenMelek
New member
Benedict XVI Papa seçilmeden çok önce Roma Katolik Kilisesi’nin liderliğine yardım etti.
Selefi ve akıl hocası John Paul II’nin onlarca yıllık papalığının büyük bir bölümünde, o zamanlar Almanya’dan Kardinal Joseph Ratzinger olan Benedict, Vatikan’ın baş öğretim görevlisi olarak görev yaptı. Eleştirmenleri ona “Tanrı’nın Rottweiler’ı” veya “Alman Çoban Köpeği” adını verdiler.
Muhafazakar din adamı, bir zamanlar Engizisyondan sorumlu Kutsal Daire olan Cemaat Doktrini İnanç Doktrini’nin valisi olarak güçlü koltuğundan, uygulayıcı ve gelenekçi pusula olarak hareket etti.
Kiliseyi, gelenek tarafından desteklenen gerçeklerden ayrılmakla suçladığı 1960’lardaki Vatikan II reformlarının liberal abartı olarak görmeye başladığı şeyden uzaklaştırdı. Muhalefeti ezdi. Kiliseyi yöneten bürokrasi olan Roman Curia’da ve dünya çapında piskoposluklarda ve dini tarikatlarda kendisinin ve II.
John Paul II’nin 2005’te ölümünden sonra Benedict, bir sonraki Papa’yı seçmek için yapılan toplantıda göreciliğin cazibesine karşı güçlü ve biçimlendirici bir konuşma yaptı. Kardinaller Koleji’nin John Paul’ün mirasını sürdürmesi ve özünde geleneksel kiliseyi laikliğin büyüyen güçlerine karşı son bir çaba göstermeye teşvik etmesi için onu seçmesi o kadar zorlayıcı görüldü.
Ancak kedileri seven ve piyanoda Mozart çalan yumuşak dilli bir ilahiyatçı olan Benedict, papa olarak John Paul’ün karizmasından ve medya anlayışından yoksundu.
Hemen hemen birçok Müslümanı gücendirecek bir konuşma yaptı. Ve bazen Benedict’in kardinal olarak yaptığı uyarılara rağmen John Paul döneminde kaynayan cinsel istismar skandalları, onun gözetiminde patlak verdi. Kiliseyi “pislik” olarak adlandırdığı şeyden kurtarma çabaları, II.
Benedict’in büyük hırsları ne olursa olsun, genellikle yanlış adımlar ve yerine getiremediği anlarla gölgede kalmış gibi görünüyordu.
Belki de Benedict’in papalık üzerindeki en büyük etkisi, onu nasıl bıraktığıydı.
500 yılı aşkın bir süredir bir papa tarafından yapılan ilk istifa, kiliseyi hayrete düşürdü. Aynı zamanda, iki papalı bir Vatikan’da garip ama düzgün bir birlikte yaşamayı paylaştığı ilerici bir reformcu olan Papa Francis’e de kapı açtı.
Aynı zamanda bir emsal oluşturdu ve bir tabuyu yıktı. Francis’in kendisi defalarca kendi emekliliğinin masada olduğunu söyledi.
Selefi ve akıl hocası John Paul II’nin onlarca yıllık papalığının büyük bir bölümünde, o zamanlar Almanya’dan Kardinal Joseph Ratzinger olan Benedict, Vatikan’ın baş öğretim görevlisi olarak görev yaptı. Eleştirmenleri ona “Tanrı’nın Rottweiler’ı” veya “Alman Çoban Köpeği” adını verdiler.
Muhafazakar din adamı, bir zamanlar Engizisyondan sorumlu Kutsal Daire olan Cemaat Doktrini İnanç Doktrini’nin valisi olarak güçlü koltuğundan, uygulayıcı ve gelenekçi pusula olarak hareket etti.
Kiliseyi, gelenek tarafından desteklenen gerçeklerden ayrılmakla suçladığı 1960’lardaki Vatikan II reformlarının liberal abartı olarak görmeye başladığı şeyden uzaklaştırdı. Muhalefeti ezdi. Kiliseyi yöneten bürokrasi olan Roman Curia’da ve dünya çapında piskoposluklarda ve dini tarikatlarda kendisinin ve II.
John Paul II’nin 2005’te ölümünden sonra Benedict, bir sonraki Papa’yı seçmek için yapılan toplantıda göreciliğin cazibesine karşı güçlü ve biçimlendirici bir konuşma yaptı. Kardinaller Koleji’nin John Paul’ün mirasını sürdürmesi ve özünde geleneksel kiliseyi laikliğin büyüyen güçlerine karşı son bir çaba göstermeye teşvik etmesi için onu seçmesi o kadar zorlayıcı görüldü.
Ancak kedileri seven ve piyanoda Mozart çalan yumuşak dilli bir ilahiyatçı olan Benedict, papa olarak John Paul’ün karizmasından ve medya anlayışından yoksundu.
Hemen hemen birçok Müslümanı gücendirecek bir konuşma yaptı. Ve bazen Benedict’in kardinal olarak yaptığı uyarılara rağmen John Paul döneminde kaynayan cinsel istismar skandalları, onun gözetiminde patlak verdi. Kiliseyi “pislik” olarak adlandırdığı şeyden kurtarma çabaları, II.
Benedict’in büyük hırsları ne olursa olsun, genellikle yanlış adımlar ve yerine getiremediği anlarla gölgede kalmış gibi görünüyordu.
Belki de Benedict’in papalık üzerindeki en büyük etkisi, onu nasıl bıraktığıydı.
500 yılı aşkın bir süredir bir papa tarafından yapılan ilk istifa, kiliseyi hayrete düşürdü. Aynı zamanda, iki papalı bir Vatikan’da garip ama düzgün bir birlikte yaşamayı paylaştığı ilerici bir reformcu olan Papa Francis’e de kapı açtı.
Aynı zamanda bir emsal oluşturdu ve bir tabuyu yıktı. Francis’in kendisi defalarca kendi emekliliğinin masada olduğunu söyledi.